…….
Poezia është një manastir pa mure,
por murgjit atje nuk bredhin të lirë.
Në qelat e dhimbjes e ndryjnë ata veten:
here lusin ndëshkim, herë lypin mëshirë.
Pa mure, pa dyer që mbyllen me zhurmë,
Është ky manastiri me murgjit speciale.
Ditën nuk duken, humbasin në turmë,
netëve i thurin pëlhurat me fjalë.
Japin e marrin me copërat e fjalëve:
i shtrojnë, i palosin, ato prap zhubraviten,
por murgjit e mirë në qelat e dhimbjes
Fillojnë nga fillimi e kurrë nuk mërziten.
