Plagës së rëndë të emigrimit të të rinjëve, poetja E.Halilaj i kushton vargjet prekëse dhe tronditëse. Këngët e ninullave, po zëvendësohen me ato të vajtimit. Një apel më shumë për politikat qeverisëse.
Ja poezia e plot:
NA LANË VËTËM
Na lanë moj grua- na lanë
djemtë qe i pollëm bashkë
Si s’patën mëshirë per ty
Pa t’jet për mua- ndashtë
Ikën moj plakë- ikën
Pa mend, pa kokë pa sy
Unë edhe e duroj s’mundjën
Më vjen keq për ty
S’na morën moj grua – s’na
morën
Atje ku shkuan për më mirë
Unë edhe mund të mbahem
Po ti që vuan për tët birë
Na lanë moj grua – na lanë
T’harruar e në vetmi
Per mua se s’patën zemër
Po, pse s’patën zemër për ty
Po ti dije grua, pra ta dijsh mirë
Bashkë do t’vdesim të dy
Une s’do të të lë vetëm
Ashtu siç nuk të lashë n’rini
E.Halilaj
