-Nga ditari poetik pa retush-
10.07.1997
Eshtë një e vërtetë,
pa cak:
Urimi,
gjithnjë shpreh
edhe një të ëmbël urrejtjeje.
01.09.1998
O ju miza e murjela të politikës shqiptare,
blu në rozë;
mjaft u lodhët,
me zukatje buzë të prapmes
së pelës europiane, të pangjyrë.
13.10.1999
Dhe errësira vazhdon të fshejë të vërtetën.
– Kur ylli i së vërtetës vazhdon të shpërndajë errësirën,
sot një pornostare tha, çka s’kish thënë kurrë:
“Do zbatoj urdhërin e regjizorit -“Përsërite!”
ndaj më lipsen gjashtë meshkuj për burrë.”
Tri ditë shkurti 1998
-nga ditari poetik pa retush-
Dita e 22-të
Shqiptari
i tabanit,
mëkon netët e verbëra,
ditëvrasëse.
Dhe tingëllima e shekujve mbi kokë i bie:
“më mirë nën sundimin që je rri,
se sa të hipë në fron një sundimtar i ri…”
Dita e 27-të
Aliu,
lypësi i lagjes tonë,
vdiq…
Është ditë shkurti
me një të hollë shi.
Një kryetar shteti u nda nga jeta,
po këtë ditë,
dhe u varros njëlloj
si Aliu,
në ditë shiu.
Dita e 28-të
Toka mëmë,
që lind e rrit njerëz, kafshë e bimësi,
nuk e di,
se vetëm njerëzit e quajnë
edhe varr!
Ç’mizori!
