Flamur kuq e zi,
krenar valvitesh ti.
Shqiponja me dy krerë,
të pavdekshëm të bën përherë!
Flamur i Shqipërisë,
embleme e Pavarësisë.
Me trimëri vendin veshur,
armikun e le të ngërdheshur!
Flamur i kombit tonë,
veçantinë do kesh jehonë!
Ti që identitet na jep,
lakminë me gjak e tret.
“Rastësia”
E takova rastësinë në ditë me shi,
i gjithë qielli lotonte nga lart…
Papritur në ngjyra kundroi çdo pikë e tij,
gjithçka përreth u pikturua në art!
E takova në rrugë me kalldrëm rastësinë,
u pluhurosën lehtë këpucët e mia…
Anës papritur nisën lule të mbijnë,
aromën e tyre fillova ta ndieja…
E takova rastësinë në gjethet e vjeshtës,
gjithësia në ngjyrë çokollatë rrethuar…
I ëmbël ishte ajri që unë thithja,
dhe hapat kërcisnin pa vonuar…
Rastësinë në natë të errët takova,
por yllin polar qielli më dërgoi…
Buzëqeshje hënës i dhurova,
dhe shkëlqimi i tij lart fluturoi…
Rastësia thonë se është mbreti i kohës,
asnjëherë asgjë rastësisht nuk ndodh…
Do mbetet gjithmonë iluzion i sprovës,
sinkronizim ngjarjesh jetuar me hov!
“Vallëzim i dritave polare…”
Dritat polare përmbi qiell vallëzojnë,
melodia e tyre me aurën bashkohen…
Grimca shumëngjyrëshe planetin pushtojnë,
molekulat e gazta me diellin takohen…
Të gjelbrën shfaqin në hapësirë,
nga lart bredhat viganë vishen…
Burim oksigjeni i tokës së dëlire,
me valët e ngrohta përrenjve ngjishen…
Të kuqen atmosferës hua i japin,
me ngjyrë zemre lyer gjithë pylli…
Të ftohtin me bardhësi shpirti kapin,
kreshtave hedhur kristale në formë ylli…
Spektakël të purpurt horizontit i dhurojnë,
të buzëqeshur po vijnë perëndimet…
protone azoti me dritën takojnë,
të përqafuar përjetë lenë agimet.
