-Në dy variante –
VARIANTI I PARË
Kur vdiq rrondokop Raxhimi
Ky lanet i lagjes time,
Në ato çaste varrimi
Kur e mburrnin pa kursime ,
Teposhtë dheut të shkretë
Vjen një zë nga ku qe shtrirë:
– S’e paskam ditur as vetë
Që kam qënë kaq i mirë!
VARIANTI I DYTË
Që ishe ti shkrimtar, piktor edhe poet,
Që ishe magjistar, shenjtor edhe profet,
Që ishe ti i urti dhe ëngjëllori vetë,
Që ishe më njerëzori dhe çmontoje rrufetë,
Mes nesh ne, kur të patëm e rrotull t’u vërtitëm,
Këto ,sa ishe gjallë,kurrë nuk i ditëm .
Veç sot, kur ti vdiqe dhe u ndave nga jeta,
Mësuam te varrimi gënjeshtra të vërteta.
TË DUA TY…
Të dua ty
Si flladin që fshik lulet e freskon.
Si shiun që ngop tokën, përtërin.
Si pemën që kur piqet ze pikon.
Si borën rreze e diellit kur e shkrin.
Të dua ty
Si lulen kur e fshik flladi i lehtë.
Si tokën kur i shuan shiu etjen.
Si frutin kur e marr me duar vetë.
Si dimrin kur i shtie borës tretjen.
Të dua ty
Si aromën e lules me flladin përzjerë.
Si shtatzanësinë e tokës, pjellorinë e saj.
Si kënaqësinë e kokrrës plot shije dhe erë.
Si lotët e dimrit kur shkrihen në vaj.
