“Unë do të dua”.
Në labirintet e zemrës të kërkova!
Vrapova… vrapova mallin tërbova.
Me yjet natën dashurova
Pastaj…pastaj qëndrova!
Qiejt ishin hapur si kurrë ndonjëherë!
Ne kishim zhveshur ndjenjat.
Kalëroje me patkonj të artë;
ne mbretër ishim atë natë!
Me mua vallzonte dashuria;
dy buzët bashkuar përgjithmonë.
Unë do të dua…do të dua,
e le t’më thonë e marrë grua!
Me zotin bëra paqe kët’ natë.
Në është dashuria mëkat i thashë,
atëherë le të vdes s’më vjen keq aspak
Unë… do ta dua më fal o At!
