Në këto familje mjerimi gjendet ulur këmbëkryq
Komuniteti i personave me aftësi ndryshe, vijon të mbetet i margjinalizuar, çdo ditë që vjen dhe ikën konsiderohet si një ditë lufte për mbijetesën, te sytë tanë gjen lot dhe dhimbje.
Për 12 vjet me radhë nuk dëgjuam gjë tjetër veçse premtime boshe, varfëri dhe kriza, që vijnë duke u thelluar. Momentet që po kalon sot shoqëria shqiptare, e veçanërisht shtresa e personave me aftësi ndryshe, të cilët gjenden në kushte të papërballueshme për një ekonomi si e jona.
Aftësia e kufizuar në Shqipëri, ashtu si dje dhe sot, vijon të përballet me vështirësi të shumta; gjendja e tyre po shkon gjithnjë e më shumë drejt mjerimit, jeta po bëhet githnjë e më e vështirë, madje gjatë viteve të fundit, vështirësitë për mbijetesë janë rritur. Jeta nuk po përballohet dot më. Për Standartin e jetesës për këtë kategori qytetaresh, nuk po interesohet askush… Fushata elektorale ende vijon, por asgjë e mirë nuk po shihet në horizont. Grupet e aftësisë së kufizuar ndoqën me vëmendje për të kuptuar çfarë përmirësimesh do të kishte për jetën e qytetarëve me aftësi të kufizuar, por asgjë bindëse nuk u dëgjua. Ne jemi duke kërkuar një alternativë të re, jo premtimet boshe. 12 vite që lamë pas ishin trishtim dhe dhimbje, mjerimi në familjet tona nuk na u nda asnjëherë. Sofra në familjen tona tregojnë mjerrimin e madh, që ka kapluar kjo shtresë ndaj jo rrallë herë individë të kësaj shtrese bjenë në dëshpërim të plotë. Nuk i besojnë më të ardhmes së tyre, tashmë po bëhen 13 vjet me shpresën se gjendja ekonomike e tyre do të ndryshonte, por kjo nuk ndodhi kurrë. Dhe kjo panoramë mjerimi nuk gjendet vetëm në qarkun e Korçës (Korçë, Pogradec, Kolonjë, Devoll, Leskovik e gjetkë), – sqaron Maksim Rushi, kryetari kombëtar i Shoqatës Shqiptare të Personave të Paaftë.
Në komunikimet tona mes shoqatave, nuk gjejmë dot shpresë
Po në komunikimet tona mes shoqatave të aftësisë së kufizuar, mësojmë së shpresat për një përmirësim të jetesës tonë duket se nuk ka për të ndodhur. Dhe është kjo arsyeja që edhe në rrugë, edhe në dyqan, edhe në kafene, edhe në Pazar, edhe kudo tjetër që ndodhesh, mes nesh, shoqatave me aftësi të kufizuar, flitet vetëm për mjerim dhe vuajtje. Komuniteti i personave me aftësi ndryshe, vijon të mbetet i margjinalizuar, çdo ditë që vjen dhe ikën konsiderohet si një ditë lufte për mbijetesën, te sytë tanë gjen lot dhe dhimbje. Sytë e fëmijët tanë mbeten një brengë e madhe për ne. ata ndihen të lodhur të diskriminuar, të keqtrajtuar, pa kushte jetese, ku mbizotëron asnjë mungesa e kushteve të jetesë, mungojnë standardet për një jetë dinjitoze e trajtim të barabartë.
12 vjet e njëjta qeveri: fjalë bosh, e bukë pak
Tashmë asgjë nuk mund të fshihet: njerëzit ndihen të lodhur dhe të përvuajtur, ndërsa të sëmurët, nuk besojnë dot nëse do ta kapërcejnë dot këtë situatë mjerimi, që nuk jep aspak shpresë për një gjatësi jetese normale si kudo në vende të tjera të botës. Personat me aftësi ndryshe, janë të veçantë, ata e njohin konceptin e vuajtjes e kjo i bën ata më njerëzore dhe i largon nga lakmia për para dhe pushtet, sepse e njohin mirë vlerën e shëndetit e të jetës së tyre. Për këtë arsye tek ta shihet qartazi dëshira e paepur për të ndikuar në vendimmarrjen e Parlamentit të ardhshëm.
Ai u shfaq besimplotë se Berati do të dijë të kthejë faqen e historisë, duke mos besuar më tek e majta pa vision, por duke kërkuar alternativën ndryshe, përmes së cilës, qytetari i thjeshtë, personat me aftësi ndryshe, pensionistët, të rinjtë, të papunët etj do të rigjejnë dritën jeshile të shpresës dhe të së ardhmes më të mirë.
Disa herë përfaqësues të shoqatës tonë kanë zhvilluar takime me Ministrinë e Mirëqenies Sociale dhe Rinisë, ku janë ngritur probleme qenësore dhe imediate për zgjidhje. Problemet si: Përcaktimi i minimumit jetik dhe problemi i punësimit të personave të paaftë dhe pjesëtarëve të familjeve të tyre janë diskutuar me synimin se do të gjendej fryma e bashkëpunimit.
Kur qeveria diskriminon personat me aftësi ndryshe
Qeveritarët tanë nuk e njohin mjerrimin tonë
Nëse qeveritarët tanë do t’u kishin qëndruar më afër familjeve me aftësi ndryshe, dhe nëse do të përjetonin të njëjtat ndjesi ashtu si ne, ku gjithnjë përballemi me pengesa ligjore, institucionale dhe iritime që na shkaktohen nga mohimi i drejtave tona. Për 12 vjet me radhë nuk dëgjuam gjë tjetër veçse premtime boshe, varfëri dhe kriza që vijnë duke u thelluar. Momentet që po kalon sot shoqëria shqiptare, e veçanërisht shtresa e personave me aftësi ndryshe, të cilët gjenden në kushte të papërballueshme për një ekonomi si e jona. Në banesat tona varfëria është ulur “këmbëkryq”, pagat nuk përballojnë dot çmimet. U bënë më shumë se 10 vjet që kjo kategori e personave me dëmtim fizik dhe pluridifekt nuk po njeh asnjë përmirësim, qoftë edhe minimal për një jetesë sadopak dinjitoze, veçse të diskriminuar. Edhe pse qeveria shpërndau paketën e solidaritetit për shumë kategori të ndryshme personash, kujdestarët e personave me aftësi ndryshe, që nuk janë të mbuluar nga skema e sigurimeve shoqërore i la jashtë saj. Ndërsa qeveria bën sikur nuk sheh dhe nuk dëgjon dhe nuk kujdeset të përkrahë këtë kategori personash dhe kujdestarët e tyre, që përpiqen për të lehtësuar jetën e të afërmve të tyre të sëmurë.
Indiferenca e shtetit ndaj kërkesave tona
Disa herë përfaqësues të shoqatës tonë kanë zhvilluar takime me Ministrinë e Mirëqenies Sociale dhe Rinisë, ku janë ngritur probleme qenësore dhe imediate për zgjidhje. Problemet si: Përcaktimi i minimumit jetik dhe problemi i punësimit të personave të paaftë dhe pjesëtarëve të familjeve të tyre janë diskutuar me synimin se do të gjendej fryma e bashkëpunimit. Jo vetëm kaq, por janë prezantuar me fakte dhe dokumente problemet si heqja e pagesës mujore të paaftësisë nga ana e KMCAP-it nëpër rrethe, si dhe heqja nga puna e pjesëtarëve të familjeve, ku ka persona me aftësi të kufizuara apo shurdhëria ndaj ankesave dhe kërkesave tona me shkrim, të cilat kanë mbetur pa përgjigje. Këto probleme janë ngritur edhe për opinionin publik në mediat vizive dhe të shkruara, të cilat me impaktin e tyre në publik e kanë përforcuar dhe lehtësuar arritjen e qëllimit të shoqatës tonë. Shqetësimi ynë mbetet fakti që në shumë komuna e bashki mjaft persona me dëmtim fizik e pluridefekt si: të verbër e para/tetraplegjikë për muaj të tërë nuk kanë marrë kompensimin e energjisë elektrike dhe kjo është bërë shkak që shumë prej tyre nuk kanë patur mundësi për të kryer pagesat e konsumimit mujor të energjisë elektrike.
