Kanina – Ballkon i Vlorës
Kanina – kroi i Profetit
E kryetarit të shtetit,
Të parit e të vërtetit,
Mendimthellit, fjalëshërbetit.
Në ballkon të bukurisë
Nur i Aristokracisë,
Hijeshi e Labërisë,
I jep nder Shqipërisë.
Kanina – “Nderi i Kombit”,
Që shkëlqen prej medaljonit,
Kanina e mençurisë,
Mirënjohje e Labërisë.
Zoti vetë e ka qëndisë
Si simbol të trimërisë,
Djep’ i Donik’ Kastriotit,
E pikturuar prej zotit.
Çfarë ka lindur Kanina?
Trimëresha edhe trima,
Me kryetrimen Rugjina,
Që shkrepte si vetëtima.
Kanina – ballkon i Vlorës,
E qëndisur prej kurorës,
Deti i zgjat dallgët e dorës,
Spërkatur me parfumin e dëborës.
Kanina – kurorë e malit,
Djepi i Ismail Qemalit,
Ç’ emër që i dha vatanit
Përtej detit e oqeanit!
Kanina – qytet kështjellë,
Bij e bijat ndriçojnë diell,
Plot heronj e heroina,
Ka me se mburret Kanina!
Buzëqeshja e Elisë
– Djalit të vajzës që sot mbush 7 vjeç –
Buzëqeshja jote – një rreze drite
Që vjen në zemër e më ngroh,
Mua, Gjyshit më bën mbret të kësaj dite,
O Elia i bukur, o ylli që shoh!
Dhe ditët rrëshqasin, ikin vitet
Si zogj fluturojnë, pa i kuptuar,
Si gonxh’ i freskët Elia rritesh,
Zbukurohesh nga syth i ëmbëlsuar.
O Elia, o shpirt i vogël i gjyshit tënd,
O muza e poezisë në moshë të bardhë,
Si Isidën e Karlon, nga Qielli i nëntë
Si gjerdan margaritari na ke ardhë…
TAKIM I PA HARRUAR
Grimcëza malli…
U mblodhën veteranët e bujqësisë,
Ngarkuar shpinën plot me kujtime,
Ata që i dhanë dritë Shqipërisë,
Dhe s’e njohën fjalën përfitime.
U mblodhën vlonjatët e Sheshit Flamurit,
Që ëndrrat rinore fushave i lanë,
Që jetën ja kushtuan misrit e grurit,
Që popullit, bukë e begati i dhanë.
U mblodhën në lokal si dikur në arë,
Drejtues të talentuar ekonomie,
Agronomë, zooteknikë, veterinerë e kryetarë,
Mbuluar me thinjat që bukur u bëjnë hije.
Shumë shok nga rreshti janë larguar,
Kur bëhet apeli asnjë nuk mungon,
Fëmijët e tyre i kanë zëvendësuar,
Sot i kujtojmë me veneracion.
Çifti i humorit, Qaniu e Kamberi
E kanë mbjellë dikur humorin si grurë,
Sot mungon kripa, por është sheqeri,
Humori brilant i tyre s’vdes kurrë.
Na mungojnë sot specialistë e kryetarë,
Njëri prej tyre është dhe Ruzhdiu,
Por kanë lënë prapa trashëgimtarë,
Që koha e acartë emrin dot s’ua fshiu.
Sot mes jush ndodhet Vullneti,
Djali që babain e virtytshëm zëvendësoi,
I veshur me mantel deputeti,
Emrin e Ruzhdiut më lartë do ta çojë.
Veteranë të bujqësisë, të jeni krenar,
Se vepra Juaj ka vulën e kohës,
Brezat që latë pas trashëgimtarë
Me syzet e realitetit do ta shohin.
Urimi im për ju do të jetë:
Të jeni krenarë për ç’latë pas,
Qofshi të lumtur, jetë e shëndet
Rreth gotës së rakisë plot humor e gas!
e martë, 21 maj 2017
