Dashuri!
Ëngjëll i bardhë që fle në shtrat të jetës,
përqafuar me ëndërrat.
Ëndërr, shpresë dhe jetë!
Penat e poetëve
në shekuj për ty, pena u tret.
U tretën zemrat për ty dashuri
Ç’u vure vallë, zjarrin në gji?!
U shkruajtën legjenda, këngë, poezi,
u derdhën dhe lot e brishta dashuri…
Mbesës
Kishin çelur zymbylat
në prillin sylot.
Ato ditë trokite ti në portë
Trokite dhe erdhe si hënëz plot dritë
Ti hapa krahët, më ngrohe në shpirt,
e ëmbël sa zili të ka dhe mjalti.
Ëngjëll i vogël i jetës gëzimplote
çdo ditë që kalon hedh shtat dhe rritesh.
Pres me ëndje të shoh kur vrapon;
nga lojërat e tua më qeshet fytyra.
Trishtimi humbet tutje në horizont
kur hedh një dorë rreth gushës sime,
strukesh thellë, më lumturon.
Ankthi i pritjes
Akrepat e orës
valëzonin me krahë të lehtë.
Dritat e syve shpesh puthnin akrepat,
vetullat binin mbi qepalla.
Ato mbylleshin dhimshëm në mendime
Pritje, ankth;
gishtrinjë mbështetur lehtë mbi buzë.
Minutat shkonin;
ato dukeshin vite.
Akrepat e orës lëviznin
Unë përsëri në pritje.
