Piramida
A e ke parë piramidën e kafshatës?
Më thuaj, të lutem, a e ke parë?
Mbi të rënkon pesh’ e mëkatit,
rënkojnë shpirtëra të vrarë.
Një qiell i tërë me ulurima,
një grigje e çalë e uritur,
një curilë lotësh bie mbi rima,
bie mbi vargun tim të dridhur.
Një grigjë e tërë shurdhmemece!
Një grigjë e tërë e pagojë.
Në vend të barit përtyp gurë,
dhe qiellin heshtur blasfemon.
A e ke parë piramidën e dhimbjes,
kafshatën e mbetur metaforë?
Rëndon mbi të rëndesë e gjindjes,
në shi, në breshër e në borë.
Xhungël e egër
Mos dil në skenë,
kur s’je për skenë!
Mos dil në tribunë,
kur s’je për tribunë!
Në xhungël,
në s’ke kthetra,
largohu prej saj sa më shumë!
Në s’ke kthetra,
në s’je barbar,
njeriu i ndershëm
as frymë s’mund të marrë…
Kjo botë e trazuar,
kjo xhungël e egër
dhe elefant po të jesh
të shtyp si thnegël.
Mos dil në skenë,
në s’je për skenë!
Në s’ke kthetra
as frymë s’merr.
