Dashuria fillimisht është e turbullt!
Dashuron,
po cilin aspak s’është e qartë.
Dhe agimi kur vjen,
është i mugët.
Sendet s’kanë as formë e as trajtë.
Dita zbret dhe gjërat dalin të plota:
forma, trajta, konture e vija.
Dalëngadalë e tillë vjen bota.
Ja,
fytyrën kështu e zbulon dashuria.
Për ty
Mendoj për ty kur buzët skuq në pasqyrë,
kur fle dhe era vërshëllen në xhamet,
kur rri e shfleton një libër të vjetër,
kur flet e përhumbur pa ditur as vetë se ç’thua.
Mendimet e tua të gjitha veç unë i marr vesh
dhe as tjetër me gjuhën e shpikur nga ti dhe unë.
Sa keq që në Zot s’kam besuar,
sikur të besoja,
i lutesha që ti të mos plakeshe.
Nesër pemët do gjelbërojnë,
të dy do të shtrihemi mes gjelbërimit.
Rreth nesh le të gumëzhijnë bletët
dhe qëngjat le të blegërijnë.
Ç’ti bëjmë natës që vjen?
ç’ti bëjmë mëngjesit,
kur në pasqyrë
i kuq çel trëndafili?