Një grua e ndien aromën e burrit që do,
edhe kur vesëholla gjurmët ia ka fshirë,
kur karafili stinëve kundërmon ngado
dhe kur dorëzonja deh ditët, me të mirë.
Një grua sheh syrin e burrit që dashuron,
mes muzgut kuqalosh, që mbledh bukuritë,
nën velin e agimit, kur nata lodhur shkon
dhe trëndafilja ditë shtron gjithë mirësitë.
Një grua njeh zërin e burrit që dashuron,
mes këngës së valës, që ligjëron në breg,
mes korit të zogjve në shtegtimin e vonë,
kur vjeshta zverdhon gjethet nëpër degë.
Një grua e ndjen pranë, burrin që dashuron,
kur ai folenë ngre brenda zemrës së saj,
kur diellin e dashurisë, pa kusht ia dhuron
dhe frymën e shpirtit gjer në vdekje ia fal.
Dashuria e gruas kthen dimrin në verë
Kur një grua të do, të lidh me fashë të zjarrtë,
avullon djersën e saj të ngjitesh reve lartë,
zbret ujvarë magjepsëse mbi lëkurën e thatë,
spërkat me bulëza uji, zambakët e pritjes së gjatë.
Kur një grua të do, lumturia troket në derë,
dimri me flokë ngrice nga dritarja del,
se dashuria e një gruaje kthen dimrin në verë,
gonxhes së paçelur, me frymë i thotë, ccel!
Kur gruaja loton, si reja në vjeshtën e parë,
ti mblidhi gjithë ndjenjat në tufë jargavan,
shtratin martesor, bëje luadhin e ëndrrave të saj,
sa t’i japësh një puthje, ajo dashurohet prapë.
Shpirti i gruas ëngjëll, s’ka mister nëpër fletë,
është besnike fronit, ku ulur presin të tjerë,
nëse e do me zemër, s’ngrihet sa të ketë jetë
edhe vdekjen ëmbëlsisht sipër fronit e pret.
Kur të do një grua,të lidh me fashë të zjarrtë,
avullon djersën e saj,të ngjitesh reve lartë,
zbret ujvarë nga alpet mbi përroin e thatë,
një bulëz uji nga shpirti i saj,ushqen një oqean.
