Falma ëndrrën sonte i dashur
Me fijet e saj ta qëndis qiellin
Arianës së mençur, të bukur
Udhës për tek ti t’ia tres fillin
E ëmbël si një grua poete
Verë me një grusht gështenje
Të hy etshëm nëpër vete
Dhe ta mpin beftë mendjen
Dhe gruaja jote e qetë, e urtë
Në pritje rri end pëlhura
Ti bjerresh magjisë sime, butë
Për tek ajo të humbet udha.
