Mos guxo nesër, të mos vish!
(Do ish më shumë se çmendje)
Unë mund të duroj gjithfarë marrëzish,
por jo mungesën tënde.
Po bëj kaq kohë , që bëhem gati
të gjendem përballë teje,
në një tryezë me këmbë prej malli
dhe një mbulesë prej reje.
Rreth nesh atë çast do jetë qetësi!
(s’na duhen dëshmitarë)
Unë do të pres me ankth në sy ,
nga ty fjalën e parë.
Do ul pak kokën si me drojë
të të jap më shumë guxim,
se unë e di që ti të “keqen ”
e ke veç në fillim.
Më pas ty fjalët të rrjedhin vetë
s’ia vlen më të të nxis:
të mi sh’ndrrosh në diej të gjitha
retë
dhe çastet e mërzisë.
Ndaj mos bëj provë, të mos vish!
(se mund të humb papritur)
Ose mund të të hedh
në një gjyq dashurish
dhe të të shpall …të paditur..
