Një këngë dëshpërimi për vendin tim
Një këngë dëshpërimi për vendin tim
Në vendin tim ka shumë çudira,
Askush se do pse ndodh kështu,
Të bësh karierë a pasuri,
Nuk është e thënë të kesh shumë tru.
Në vendin tim kaq të pashpresë,
Ku punët kurrë nuk shkojnë mbarë,
Sa e vështirë që të dallosh,
Kush është me mend,kush është i shkarë!
Tek ne nuk njeh qeni të zotin,
Dhe rrugë e fate kryqëzohen,
Të gjithë kokëboshët japin mendje,
Të gjithë kokëboshët vlerësohen.
O vendi im pa drejtesi!
Një shkallë e ngjit,dy shkallë i zbret,
Nuk ka hajdut që të dënohet,
Nuk gjen hajdutët që s’ka kanë pushtet.
Përditë ka vrasje e të vrarë,
Përditë kërcet grykë e dyfekut,
I vetmi ligj që gjen zbatim.
Është ligji i xhunglës dhe i lekut.
O vendi im lodhur e plakur!
S’kanë çfarë të bëjnë edhe miqtë,
Për qeveri e për drejtim,
Gjithmonë ke zgjedhur më të ligjtë.
O vendi im përse kështu?
Me kaq shumë djaj e pak shenjtor,
Ku vrasësit të gjithë nderohen,
Dhe ku viktimat janë fajtorë.
O vendi im ç’bëhet kështu?
Na shkoi jeta buzëçarë,
Gjysma e popullit bën vjersha,
Dhe gjysma tjetër këngëtarë.
O vend im me fat të keq!
Si s’ke një rast për të të gëzuar,
Janë mbledhur bashkë në parlament,
Analfabetët më të shquar.
O vend im ç’të paska gjetur!
Si nuk na zgjoi dikush prej gjumit?
Sa le bakshish një deputet,
Është asistencë e të papunit.
O vend im me brenga shumë!
E ardhmja jonë në tatëpjetë,
Ku i pandershmi shet moral,
Dhe injoranti flet për shkencë.
O vendi im me shumë udhëkryqe!
Ku njerëzit shpesh flasin përçartë,
Vetëm ca pleq edhe ca plaka,
Nuk kanë diplomë për shkollë të lartë.
O vendi im që të braktisën!
Se punët kur nuk shkojnë mbarë,
Kudo prodhohen me shumicë,
Vetëm dembelë e pijetarë.
O vendi im i vrarë përditë!
Ty lotët shpesh të rrinë në faqe,
Po ç’ është kështu ky fat i keq?
Nuk ka as luftë, nuk ka as paqe.
Në vendin tim kaq të pashpresë,
Ku punët kurrë nuk shkojnë mbarë,
Sa e vështirë që të dallosh,
Kush është me mend, kush është i shkarë.
