Ti je një re në syrin tim;
një re e bardhë si dëborë.
Unë dorën zgjat të të prek,
a preket vallë reja me dorë?!
Ti je një re në syrin tim,
që zbret ngadalë në netët blu,
sa herë që unë nis e zgjat dorën,
tretesh ngadalë e humb diku…
Ti je një re në syrin tim,
dhe mall i beftë si në një ëndërr.
Sa herë që nata mbyll qerpikët
më bëhesh dhimbje, shkon në zemër.
Ti je një re në syrin tim:
(O zot ç’magji që bëjnë gratë!)
Ti je një yll në qiej endrrash,
ti je një dhimbje kaq e gjatë.
Ti je një re në syrin tim,
që asnjëherë nuk m’a zë dritën!
Po mbyll qerpikët dalngadalë,
sepse kam frikë se mos më ikën.
