Dr. Zekri Palushi, Australi
Kujt do t’i shkonte mendja se në një kullë mbi njëqind vjeçare të fshatit Viçidol të Tropojës, vetëm 4,6 km larg kufirit me Kosovën tonë, (e që në vitin 1999 do të kthehej në një bazë të UÇKsë, e si e tillë, do të vihej në shënjestër e shkatërrohej, nga goditjet e predhave serbe), –me 15 tetor 1944, do të lindte një nga kardiologët më të mëdhenj shqiptarë, Sali Berisha, -të cilin më vonë, – rrethanat e krijuara pas rrëzimit të Murit të Berlinit do ta konvertonin në një nga burrë-shtetasit më të nderuar të kombit shqiptar, dhe do t’i jepnin atij atributet e simbolit të demokracisë, presidentit të republikës, dhe kryeministrit më të suksesshëm të Shqipërisë post-komuniste.
Në këtë kontekst, dita e sotme duhet të jetë në të vërtetë, një nga ditët më të veçanta, jo vetëm për Sali Berishën, dhe familjen e tij të nderuar, por edhe për vendlindjen e tij të dashur, -Viçidolin, Tropojën, dhe të gjithë kombin shqiptar.
Sigurisht që në këtë ditë të shënuar, unë, dhe diaspora shqiptare e Australisë ju bashkohemi të gjithë shqiptarëve kudo që janë, për t’i dërguar Sali Berishës urimet tona më të përzemërta në celebrimin jubilar të ditëlindjes së Tij, -e njëherësh, i përcjellim vlerësimin dhe mirënjohjen tonë të thellë, për kontributin e Tij të jashtëzakonshëm, -fillimisht si një doktor, dhe pedagog i shkëlqyer, -e më pas, si një burrë-shteti, dhe protagonist kryesor në sjelljen e demokracisë, -si dhe për përkushtimin e vazhdueshëm që tregon, në mbrojtje të lirisë, demokracisë, dhe vlerave tona kombëtare, – duke u kthyer kështu, në një model vlerash njerëzore, jo vetëm për këtë gjeneratë, por edhe për gjeneratat e ardhëshme.
Sot është dita që ti shprehim Sali Berishës mirënjohjen tonë edhe për sjelljen, dhe rreflektimin e energjive pozitive me një efekt tepër admirues në jetën e popullit tonë, -ti kujtojmë se prezenca, dhe lidershipi i Tij, janë dhurata nga më të çmuarat për të gjithë ne shqiptarët, – ti kujtojmë se gjatë këtyre viteve, në pozicione të ndryshme zyrtare, Ju gjithmonë keni demonstruar se sa shumë e doni vendin tuaj, popullin tuaj, dhe kombin tuaj, – për këto, ne të gjithë ju falënderojmë Ju me gjithë zemër!
Gjithashtu, duhet ti kujtojmë Sali Berishës se, -edhe sikur t’mos kishte asnjë meritë tjetër, – rikthimi i tij në lidershipin e PDSH, ishte më se i mjaftueshëm, aq më tepër, kur kjo parti jo vetëm që ndodhej në pikën e saj më të ulët, por ishte kthyer edhe në një mjet mjaft të rrezikshëm, në-përdorim të Edi Ramës. Prandaj eleminimi politik me çdo mjet i Sali Berishës, u bë objektivi kryesor i aleancës në heshtje midis Edi Ramës, Lulzim-Bash-Alibeajt, partive të reja-në mision, dhe sigurisht, edhe medias shqiptare, -të gjitha këto, të drejtuar nga George Soros, me sorosjanët e tij sahan-lëpirës, – që edhe sot, pa pikë turpi, e ndjenjë përgjegjësie, sikur t’mos i përkisnin aspak kombit shqiptar, propagandojnë në studio të ndryshme televizive “rivalizma”; “pakënaqësi nga të dy palët”, dhe shpesh përsërisin thënien e Ramës se “ne s’jemi më të mirët, por s’ka më të mirë se sa ne”, -etj, etj, që më shumë se “shqetësime” janë justifikime që qeveria narko-mafioze e Edi Ramës të vazhdojë në pafundësi regjimin e saj, me agjenda anti-shqiptare.
Po kështu, është e rëndësishme ti kujtojmë Sali Berishës se që nga viti 1991, -dhe veçanërisht gjatë kësaj përjudhe mjaft të vështirë, dhe delikate, -kur populli ynë po humbiste busullën e tij orientuese, – Ju, me lidershipin Tuaj të mençur, vizionarë dhe të sinqertë, arritët të influenconi pozitivisht çdo aspekt të jetës së shqiptarëve, -dhe tani po i udhëheqni drejt një ndryshimi rrënjësor, – ku kthimi i lirisë, demokracisë, dinjitetit, integritetit, dhe mirëqenies së gjithë shqiptarve, do të jenë prioritet.
Ti kujtojmë Sali Berishës se –288 ditët e arrestit politik shtëpiak, përveç natyrës anti-ligjore, dhe negativitetit të saj, ka pasur edhe një efekt pozitiv, -sepse aty kemi parë çdo natë një Sali Berishë të shëndetshëm fiyikisht, e mentalisht, me një memore të gjithanëshme briliante që flet lirisht, dhe shumë ma mirë pa tekste të para-shkruara, -aty kemi parë elokuencën e mbështetësve Tuaj në perfeksionim të përnatshëm, dhe mbi të gjitha, aty kemi marrë informacione të sakta për të gjitha ngjarjet korruptive narko-pushtetare.
Dhe së fundi, duhet ti kujtojmë Sali Berishës, në ditëlindjen e Tij se tani, edhe pse në arrest shtëpie, s’ngelet gjë tjetër për të bërë, veçse ta udhëheqësh këtë popull në protesta të fuqishme, drejt mosbindjes civile, deri në krijimin e një qeverie teknike pa Edivin Ramën, -e njëherësh, duhet ti premtoni demokratëve, dhe ketij popullit se pas fitimit të zgjedhjeve, kryeministër i Shqipërisë do të jetë Sali Berisha, -kryetari në-detyrë, i PDSH, -i zgjedhur nëpërmjet proceseve demokratike, me votën e lirë të demokratëve.
Në këtë kontekst, të gjithë e dinë mirë se në çdo vend të botës, lideri i partisë që fiton zgjedhjet bëhet automatikisht kryeministr, -dhe në Shqipëri s’ka arsye për të qenë ndryshe. Kjo do të ishte edhe përgjigja më e plotë, dhe e vetmja përgjigje -që duhet t’ju jepet pyetjeve të orkestruara, dhe tepër djallëzore, që gazetar të ndryshëm, apo analist të medias sorosjane, herë-pas-here, në mënyrë të pajustifikuar, dhe me një “naivitet” të qëllimshëm, jua bëjnë Juve, apo e diskutojnë nëpër studio të ndryshme televizive.
Në këtë rast, dëshiroj t’ju kujtoj bashkatdhetarëve të nderuar se kjo luftë s’është vetëm për të fituar zgjedhjet, por në të vërtetë, është një luftë për jetë-a-vdekje, dhe kjo jo vetëm për Shqipërinë, por edhe për Amerikën, dhe nëse këto zgjedhje nuk do të fitohen nga Berisha në Shqipëri, dhe Trumpi në Amerikë, atëherë, kurrë më nuk do të ketë zgjedhje të lira, e si pasojë, -kurrë më s’do të ketë liri e demokraci, -dhe jeta do ti përngjajë asaj, që shumica e popullit tonë e ka përjetuar, – pra jetës nën regjimin komunist, -që sot quhet “stakeholder kapitalizëm”, (terminologji e re për emrin e fashizmit) -ku sipas Klaus Schwab, “s’do të kemi asgjë në pronësi, por do të jemi të lumtur”, -një “lumturi” që ne shqiptarët e kemi përjetuar për gjysëm shekulli.
Për të ilustruar gjendjen, në të cilën ju bashkatdhetarët e mi ndodheni aktualisht, kam zgjedhur të komentoj tepër shkurt, një nga kapitujt e librit alegorik, “Ferma e Kafshëve” -shkruar nga George Orwell në vitin 1945.
Në këtë libër, me protagonist Napoleonin, udhëheqësin e derrave që në këtë rrol personifikon Stalinin, -tregohet se si ai për të ardhur në fuqi, dhe për të qëndruar në pushtet si i gjith-fuqishëm, ushtroj violencë dhe frikë, rriti qen të egër për të intimiduar, apo vërsulur ç’do lloj kafshe tjetër që guxonte ta kundërshtonte. Napoleoni, me fuqinë që kishte akumuluar, filloj të abuzonte edhe me historinë duke e ri-shkruar atë në favorin e vet. Po kështu, ndërkohë që kafshët i robtonte duke punuar, për vete bënte qejf. -Nëpërmjet propagandës me sllogane, këngë, e fjalime promovonte idenë që derrat janë kafshët më të mençura dhe më të afta të fermës, prandaj ata duhej edhe të udhëheqin. Po kështu, nën kontrollin e Napoleonit ishin edhe shpërndarja e ushqimeve, dhe gjërave të tjera, që ai i përdorte jo vetëm si një mjet për të shpërblyer besnikët e tij, por edhe si një mënyrë dënimi për ata që s’i bindeshin.
Pra, nuk është aspak e vështirë që ne, shqiptarët, të bëjmë, apo të gjejmë një paralelizëm mjaft të ngjajshëm në mes të kësaj satire politike, dhe realitetit të jetës sonë të përditshme.
Në këtë rast, një mësimi jetik, që del nga kjo novelë alegorike, apo satirë politike, është -rëndësia e madhe që merr përgjegjësia qytetare, dhe mendimi kritik (pra nuk duhet të ndigjojmë apo lexojmë pa u menduar, apo t’ju bindemi të tjerëve pa bëre asnjë pyetje, pa bëre asnjë analizë, për atë çfarë na thuhet, çfarë lexojmë, e çfarë shohim), jo vetëm për të ruajtur lirinë, por dhe për të parandaluar me çdo kusht format e reja të tiranisë.
Përfundoj duke i kujtuar Sali Berishës se fatkeqësia më e madhe gjatë jetës së Tij politike ka qenë, dhe është detyrimi për tu përballur me një sharlatan lunetik, si Edvin Ramën, që shpesh, për t’ju përgjigjur banaliteteve të tij, i duhet të përdorë të njëjtën gjuhë! Një pozicion krejt i pakëndshëm, por në fund të fundit, ky është një çmim që duhet të merret në konsiderate nga kushdo që zgjedh të behet një figurë publike.
Njëherësh, përfitoj t’i ri- kujtoj medias, gazetarëve, analistëve, dhe të gjithë sorosianëve, një thënje tepër domethënëse të Çurçillit (Churchill): “Oportunistik i kënaqur është ai njeri që ushqen krokodilin, duke shpresuar se do ta kusejë për ta ngrenë atë të fundit”.
Edhe një herë: Gëzuar ditëlindjen mik i dashur! Fitore; Fitore; Fitore!
