Më kot presim barbarët, ata nuk vijnë. Vjen dikush që ka qenë më parë aty dhe ka ikur. Po ne nuk e dimë a kanë qenë më parë barbarët këtu. Na mësojmë të presim dikë, të cilin e emërtojmë me lloj –lloj emrash. E kemi kollaj ta bëjmë këtë me një diçka që nuk ekziston. Pa provo të ndryshosh emrin e dikujt? Emrin personal, emrin e një qyteti, fshati, shteti? Sot kjo gati-gati është e pamundur. Individi nuk të lejon, sepse kështu ti cënon identitetin e tij, atë që e dallon nga të tjerët të përngjashëm. Shteti gjithashtu nuk të lejon, përveçse me revolta e luftra edhe këto nëse ia arrijnë qëllimit. Por me diçka inekzistente është e kollajtë. I ndërrojmë emrat sipas interesave politike e të momentit. Do sjell këtu një shembull në dukje tepër larg nesh:
Në një deklaratë për shtyp të Kryeminstrit Izraelit, Benjamin Netanjahu, midis të tjerash ai thotë : “ Çdo nënë e baba duhet ta dëgjojë e ta mësojë këtë. Fëmijët nuk duhet të luajnë me balona,(tullumbace) të cilat “mbijnë” papritur nëpër oborret e kopshteve e shkollave ku janë fëmijët izraelitë, sepse ato janë bomba të maskuara si lojë fëmijësh”.
Nuk më takon mua të bëj vlerësime, por si një qytetare e thjeshtë e Botës e vlerësoj edhe këtë herë kujdesin e paçmueshëm për shtetasit e Kombin të tij, posaçërisht për fëmijët.
Dhe trishtimi, ky armik ekspasionist, më mbërthen. Mendoj për fëmijët tanë të cilët rriten në mesin e këtyre “tullumbaceve terroriste”. Është njëlloj tjetër terrorizmi që na vret të gjithëve ngadalë, pa bujë e zhurmë, por në fund na ka vrarë. Nuk e ndjejmë sepse rritemi me të, mësohemi me të dhe çdo gjë na duket normale në anormalitetin e saj.
A nuk është “tullumbace terroriste” zhdukja e Universitetit? Jo se nuk ke, ke, po nuk ka studentë të cilët janë produktë të mësuesve e pedagogëve. Ti i ke vrarë ata duke u vënë në duar këto “tullumbace”. I ke mësuar se shkolla është një vend ku mund të kalojmë kohën, ku mund të paguajmë për të zhgarravitur shkresurina që vërtetojnë injorancën e vulosur me kënaqësinë e një loje me tullumbacë. A nuk është “tullumbace terroriste” zhdukja e modelit të Punës? Jo se nuk punohet, por ajo është aq e papërfillshme, sa ata që vazhdojnë të punojnë ndershmërisht, përçmohen, përbuzen, shkelen me këmbë me të gjitha mjetet që pushteti u ofron, si e si që të kapardiset llumi, hipokrizia, snobizmi. A nuk është “tullumbace terroriste” konvertimi i çdo gjëje vetëm me para? Vlerësimi i dikujt vetëm nga llogaritë bankare, ndërkohë që talentet e vërteta mendojnë për bukën e përditshme, përditë ? A nuk është ky shkatërrimi i vërtetë i vlerave të njeriut, e më tej, të vlerave si komb? A nuk na çon e gjitha kjo drejt një zhdukjeje të butë ?…dhe lista mund të vazhdojë me drejtësinë, shëndetësinë, ushtrinë, ushqimin, -shkurt çdo gjë. A nuk është “tullumbace terroriste” sllogani i lirisë së fjalës së lirë ? Në këtë rast tullumbacen e kemi gëlltitur që të gjithë, megjithë fijen me të cilën e kemi lidhur dhe bashkë me të shkojmë nga fryn era derisa po ajo, të na pëlcasë.
Pyetja që nuk më le të qetë është kjo: Po Fëmijët tanë dhe prindërit e tyre, të gjithëve ne, kush do të na mësojë të mos u afrohemi këtyre “tullumbaceve terroriste” brenda nesh?
