Nuk dua aspak që të ndikoj për keq, e ca më pak të fyej të drejtën e besimit të secilit individ në fe, ndonëse përgjithësisht rreshtohem me ata që përkrahin ateizmin. Por që të arrish të besosh aq thellë, edhe kur ke mbaruar studimet universitare, sa të vetflijohesh me besimin se do të ringjallesh, -ky është veprim paradoksal. Ngjarja e publikuar e Tiranës, ku një vajzë e shkolluar mbahej në dhomë e vdekur me muaj të tërë, nga e ëma dhe e motra, po ashtu me arsim të lartë, se do të ringjallej, -është këmbanë alarmi për shoqërinë e për qeverinë. Media njofton se ka edhe raste të tjera të tilla. Sadoqë, të tillët, të shfaqin ndonjë të metë mendore, në rrethanat konkrete, janë ndikimet fetare më superiore dhe tekefundit, këto i përkasin epokës së primitivitetit e jo të teknologjisë ultramoderne. Po qe se ndërmerret një studim apo hetim serioz, me siguri do të dalin edhe më tepër individë që kanë premisa për të tilla vetflijime, apo më saktë vetvrasje me stimulim të drejtpërdrejtë nga një sekt i caktuar fetar. Është një ngjarje tepër e rëndë, sa nuk ka peshore ta mbajë, ndaj na duhet që t’i thërresim mendjes. Realisht feja që në krijim të saj ka qenë, është e mbetet vetëm helm për shpirtin e njeriut të drobitur, është hipokrizi prej padronit barkngopur dhe tmerr për fëmijët e porsalindur. Ndodhia që bëri bujë në një familje me vajza të shkolluara në lagjen e Tiranës që akoma quhet “kombinat”(dhe që akoma nuk po gjendet ndonjë fajtor, e akoma më keq nuk ka prononcim të mirëfilltë nga administrata e shtetit), është fatkeqësi e madhe, jo thjesht e asaj familjeje, por edhe shoqërore. Jo se iku një apo dy persona, por se hapet udha për të tjerët për veprime nisur nga një bindje jashtë realitetit objektiv shkencor. Pra shtohet terri dhe rritet niveli i injorancës në përpunimin e brumit njerëzor që jeton në Shqipëri. Për ta thënë më troç, kjo ngjarje, veç të tjerash, tregon në një farë mënyre se frenat e edukimit, arsimimit dhe formimit të njerëzve tanë, në një shkallë të caktuar, i ka marrë në dorë feja, me sektet e saj aq të shumta, ku ka edhe jo pak syresh që janë radikale, çoroditëse, paniksjellëse dhe vdekjendjellëse. Ndaj del e domosdoshme që të gjithë ato komitete, komisione, e ku di unë që ka ngritur shteti për marrëdhëniet e tij “të barabarta kushtetuese me fenë” dhe sektet fetare, të punojnë që të sigurojnë barazi reale dhe të njohin se me kë ke të bësh e jo “ec, bab”, “derr, apo drapër në thes!” A ka vesh qeveria që të dëgjojë për këto ndodhi kaq asfiksuese? Kuptohet, krerët janë të zënë me pazaret e ndotura politike për kreun e qeverisë e për karrige deputetësh, por është fjala për hallkat e tjera që edhe paguhen mirëfilli për zbatimin e ligjeve të kësaj sfere. Admiroj së tepërmi praktikën dhe statutin e bektashinjve, themelet ideologjike të të cilit për në Shqipëri i hodhi Naim Frashëri me shokë të Rilindjes së vërtetë, se pa atdhe nuk ka fe; se feja e jonë është kombësia jonë, është shqiptarizma. Dhe për më tepër që, ashtu si gjithëherë, Kryegjyshata Botërore e bektashinjve, me drejtues virtuozë në vijimësi, ka iniciuar aktivitete mbarëkombëtare për fuqizimin e ndjenjës së shqiptarisë, këtë vit ajo çeli vitin e Naim Frashërit, poetit të madh të kombit tonë.
