Zakonisht duhen 5 deri në 8 vjet për të prodhuar një vaksinë. Për këtë arsye, pa të dhëna të disponueshme, nuk do ta bëja vaksinën e parë e cila do të mbërrijë në janar. Sepse do të doja të isha i sigurt se kjo vaksinë është testuar si duhet dhe plotëson të gjitha kriteret e sigurisë dhe efikasitetit. Unë kam të drejtë si qytetar për të mos e bërë ”. Këto ishin fjalët e virologut Andrea Crisanti në një komunikim televiziv në Itali.
“Unë jam shumë pro vaksinave – vazhdoi Crisanti – por këto për të cilat po flasim u zhvilluan duke anashkaluar sekuencën normale të Fazës 1, 2 dhe 3. Kjo ndodhi sepse ata kishin fonde shtetërore dhe për këtë arsye kishin mundësi të bënin së bashku tre fazat sepse rreziqet u bartën prej atyre që dhanë paratë. Por, duke zhvilluar paralelisht tre fazat, njëra mbart me vete të gjitha problemet e fazave të tjera. Pra është e vërtetë që ju mbërrini i pari, por më pas ka një proces të tërë rishikimi që nuk është i lehtë për tu bërë. Tani për tani nuk kemi një armë të vërtetë. Ne duhet të krijojmë një sistem kombëtar të mbikëqyrjes që kapërcen ndryshimet rajonale, për të barazuar dallimet midis rajoneve të ndryshme: le të marrim Kalabrinë, një rajon i lënë vetvetes që qartë nuk mund të dalë nga kjo emergjencë në vetvete “.
Crisanti shtoi: “Po sikur të isha kryeministër? Unë do të krijoja një rrjet laboratorësh në Itali të aftë për të kryer qindra mijëra teste. Unë do të krijoja një strukturë IT të të dhënave të mëdha të integruar me aplikacionin Immuni. Unë do të ndryshoja qeverisjen e Immuni dhe do të përpiqesha ta bëja atë më transparente në mënyrë që njerëzit të përfshihen më shumë. Unë do të krijoja një rrjet kapilar për të sjellë tamponët atje ku duhen realisht dhe do të ndryshoja marrëdhëniet midis rajoneve dhe qeverisë për sa i përket qeverisjes së shëndetit publik: në vend të spitaleve të qeverisura nga Rajonet (të cilat në të njëjtën kohë kontrollojnë dhe qeverisin), unë do ta prishja këtë marrëdhënie. Ky zinxhir i varësisë është një nga deformimet e sistemit shëndetësor kombëtar.
