Në lagjen e vjetër ku jam rritur,
sot askush s’më njeh.
Disa rrugët e botës kanë marrë
e të tjerë prehen nën dhe.
Dhe mbrëmjeve tek kthem vonë
s’më shoqëron më “natën e mirë”.
Mëngjesve trokitja e fqinjit më mungon
“Kafenë a e ke pirë”?
Tek kaloj rrugës cdo mëngjes,
Shoh njerëz që kalojnë,
Nuk pres askënd të më përshëndes,
Dhe rrugën nuk e ndrroj.
Nëse dikush më del përpara
dhe ndrojtur lekë për bukë kërkon
Me vrap dorën në xhep e fus
Zakonin e vjetër më kujton.
Në lagjen e vjetër sot një grua
E shtrirë mbeti rrëzuar
Sa shumë vrapuan per ta parë
E Askush për ta ndihmuar!
Ka vdekur lagjia ime e vjetër
Kot përpiqem për ta kujtuar
Mirë njerëzit që nuk I njoh më
Po humanizimi ku ka përfunduar????