Kjo rrugë këtu duhet bllokuar,
të jetë e lirë për kalimtarë.
Të ngopet hëna me të shikuar,
si dashurojnë ca të marrë.
Veç për të rinjtë, jo për moshë tjetër,
të shtrohet me tapet të kuq.
Ndoshta një piktor i vjetër,
bën një portret, pa dalur huq.
Të jetë pa kamera, pa survejime,
çdo gjë aty duhet e lirë.
Lejohet ndonjë re qesime,
edhe pse nuk do ndjehet mirë.
Kjo rrugë këtu do atmosferë,
s’pranon fare as spektatorë.
Të dashuruar, jo të tjerë,
dhe një shi me meteorë.
Ti vënë një emër dashurie,
ndoshta rruga e dashurisë.
Këtu lejohet veç frymë rinie,
për madhështinë e madhështisë.
E di do ketë shumë kurreshtarë
mund ta shikojnë dhe me dylbi.
Për disa çaste kthehen beqarë,
po kjo s’ka fare rëndësi.
Lejohen puthje, përqafime,
lejohet ndonjë serenatë.
Dhe nata të sjell agime,
ashtu të freskët, ashtu të zjarrtë.
Kjo rrugë këtu duhet bllokuar,
le të jetë prona e dashurisë.
Dikush për te vargje ka shkruar,
një shërbëtor i lumturise!
