Nëse mundesh
kur punët në jetë,
të marrin për mirë
dhe Zoti vërtetë,
të do me dëshirë.
Këtë mirësi,
nëse do dhe mundesh,
fale o njeri,
që të mos lëkundesh.
Fale, bëj të mira,
mos i përmend kurrë
dhe ditët e nxira,
do të quajnë burrë.
Nuk është dobësi,
o njeri shpirt-gjerë:
dhuro dashuri
edhe në humnerë.
Dhuro buzëqeshje
dhe kur bie shi,
s’do ta quaj qeshje,
as katrani zi.
Nëse të përdorin,
thjeshtë nga mirësia,
le t’ua ngrejë kartonin,
vetë Perëndia.
Mos më pyet!
Mos më pyet: Ku janë varret?
Ku dhe bari pikon lot!
Ku dridhen gurët dhe qarret,
ku dhe fjala nuk flet dot!
Mos më thuaj : Ku janë varret
se atje kam gjysmën tjetër!?
Kur të vete do qaj hallet
dhe s’do kem nevojë për mbretër.
Riza Çato
Loti po më tret
Loti po më tret,
malli nuk u ndal.
Po na ndan një det,
oh ç’kam rënë në hall!
Po të humba ty,
s’ka më dritë në sy
dhe po rrojta ca,
rroj sa për bela.
Më keq se kaq s’ka,
buza s’bën shaka.
Bota duket kot,
Aman Zot o Zot!
Pritëm se do vij,
të më rritësh ti,
për pak dashuri,
le të bëhem hi.
Nuk po duroj më,
s’nxjerr as fjalë, as zë.
për një hiçmosgjë,
gjumi nuk më zë.
I dënuar pa vendim
Kur në jetë nuk pret asgjë,
as kërkon e as nuk jep,
vdekur ke që ç’ke me të,
por s’është shpallur në gazetë.
Ndaj jetoje vdekjen tënde,
Për së gjalli fli me të.
Askush nuk do thot u çmende
edhe burg s’bën për këtë.
I dënuar pa vendim,
por ndëshkimi është i rëndë
se kur shpall kapitullim,
derdhet lot, s’këndohet këngë!
