XHEVAHIR SPAHIU
Kalonte bukuria!
E ktheva kokën pas,
Në fund të eshtrave,
Në fund të fundeve të mia,
u përndrita
Kalonte bukuria!
Të jesh me ty
Të prekësh heshtjen tënde siç prek një send,
të shohësh thellë në ata sy,
ku dashuria hepohet si anije
e të mos duash të jesh përherë me ty?
Të ecësh me krahun mbi supet e tua
e të harrosh oshëtimen e kaltër,
limonët mbi krye,
peshkarexhat si zjarre të natës?
Të jesh me ty,
tok me ty të qeshësh
e mos kuptosh se si përpiqet deti
të dalë jashtë guaskës së vetvetes?
Të jesh me ty?
Të jesh me ty!
DIAMANTI
Ai sy, –
Diamant që ta bënte shpirtin thela thela.
Dhe ajo natë njëmijësyshe
mes ditëve të verbra.
