-sestinë për Pashkë-
Nga më vjen ëmbël një zë,
si lulja e verësë!
Si lulja e verësë
që e ngjalli era sonte.
Zuri pragun derësë,
pruri të kuqen e shpresës.
Në buzë të lumit:
Hëna hënë e plotë
zgjoji ujrat prej gjumit!
Ujrat bënë poshtë.
Poshtë bënë ujrat
Shtegut dritë i dhanë!
Drita ra mbi drurët…
teri dimërimin.
Fryu një erë lehtë,
darkë e fundit ishte!
Dikush buzëqeshte
këngë pleqërishte
Fry moj erë e gjetheve,
ngjallu barin ledheve,
hap sythat e frutave,
çelu lulet bletëve!
Nga gjumi i zgjo fëmijët
të ikin lirishteve…
Mes për mes të qiellit
ngroh e po ndrit Dielli.
Bukëmbëla Pashkë
vezë e kuqe në mes.
Krejt në të gjelbër
faqemali m’u vesh…
Ylli ka përveshur llërët,
vashat kanë zënë këngët,
fëmijët nëpër kaçube,
po mbledhin vezët e kuqe.
Lepuri i paskish lënë
kësaj natësë me hënë…
