(Demir Arshin Zykos)
Kënga jote- dhuratë qielli
Shkrepëtimë e bubullimë,
Shpirtin e zemrën na veli,
Ushtoi në mbarë Shqipërinë
Zëri na vjen si jehonë,
Dhe ushton plot drithërimë,
Akuzon nga koha jonë,
Tërë shekujt që na nxinë.
Meteor që ndezi dhenë
Si gjëmim e vetëtimë,
“Mbeçë mo shokë, mbeçë”
Për djemtë që tek “ura” ngrinë
Gatuar e ngjizur me derte,
Këngë e rrallë magjimbështjellë,
Cilin nuk bëri për vete,
U fut në çdo zemër thellë
Eh, kjo kënga Demirjane,
Gjëmim malli- lule fushë,
Kush ka parë tjetër botë
Demir Zyko, Medi Kushe!
MOJ CEROË E DASHUR SHUMË
Moj Cerovë e dashur shumë,
Pse mban ende zi?
Pse s’e ngrite kokën kurrë,
Rrojmë në liri.
Ah ç’t’u nxinë gurë e drurë,
Emërmadhja moj,
Për një djalë e për një burrë,
Trima soj pas soj
Kumaniku, pyll i artë,
Fund e krye u nxi,
Tërë fshati, poshtë e lartë,
Mbuluar me shami.
