Ai është filmi ynë
padyshim më i bukuri.
Kurrë se them titullin:
sekret i përjetshëm do të mbetet.
Mos u merakos, nuk e shkel betimin,
bërë nën atë strehës të vogël,
mbi të cilën shiu rigonte papushim.
Dhe unë nga balli yt,
fshija pikëzat që ndrinin, ndrinin…
Ajo është kënga jonë:
padyshim më e preferuara.
Të gjithë e këndojnë,
por, askush nuk e di
dhe s’ka për ta marrë vesh kurrë
se ato tinguj magjikë,
që bien mbi mua mbi ty,
si mijra petale trëndafilash
janë himni i dashurisë për ne të dy, të dy…
Ai është libri im edhe i yti:
padyshim më i kërkuari.
Romani, që brënda ditës
u zhduk nga libraritë e Tiranës.
Nuk e mbajmë sekret titullin:
“Tre shokë” nga Remark.
Ndaj për Robin dhe Patris,
për dashurinë e pastër kristal
duhet ta lexojmë atë sërish, sërish…
=======
NDOSHTA
Më kot të prita sot të më vije ti
Ikën minutat, me ato ora bashkë
Dhe pse isha i sigurt gjithsesi
Ti s’u duke, kërkund s’të pashë.
Ndoshta nesër è merr mundimin
Të vish e qeshur t’më ulesh pranë
Sigurisht nëse e ke te qarte mendimin
Që në këte bote askush s’na ndan.
——
MREKULLIM
I kam shumë zili këto rreze dielli
Që përkëdhelin ëmbël kurmin tënd
Këtë mrekullim vetëtitës kurbash
Përsosmërin e linjave që më çmënd.
Shndrit e freskët dhe e tejdukshme
Vërtet statuj’e gjallë je ti hyneshë!
Keqas edhe Zoti do të më ndëshkonte
Po të mos dashuroja ty perëndeshë.