…Një mbrëmje, kur dhoma e ndejtjes ishte krejt bosh nga të tjerët dhe ai ishte ulur i vetëm ndanë zjarrit që brambullinte, e ndjeu se ka diçka më të ftohtë se sa dimri i egër,
ishte kjo dhomë e shkretë që dikur paskej qenë ngrohur jo nga trungjet e pemës në oxhak, por nga zërat e njerëzve.
Atë natë u mendua gjatë për të vrarë veten.
Do të varej me litar.
Jo në pyll.
Do të varej në shtëpinë e verdhë dhe do ta kthente atë në një skenë krimi, siç e paskan dëshiruar njerëzit.
Dhe do të linte një amanet që në varrin e tij të mbillnin ferra…
