Eja moj e dashur!…
Eja ulemi këmbëkryq e dashur
të paqëtohemi a të grindemi
ballpërball e shtruar- shtruar
të qetojmë zemrën e plasur
shpirtrat tanë të përvëluar.
Nuk jemi ne të dy të parët
dhe as të fundit në këtë botë
që iu thanë sytë nga të qarët
për gjëra hiç, për sherre kot.
E mos harro të marrësh aromën,
fjongon shall lidhur ndë gush,
ndoshta e puth unë buzënjomën,
kraharorin skuqur, djegur prush.
Eja moj, lëri nazet dhe mëritë
le t’i harrojmë ç’kemi lënë pas.
Kush u skllavërua nga xhelozitë
u tret në dhimbje dhe në maraz…
Kur ike ti
Kur ike ti…
nuk më mbeti asnjë peng!
I fshiva gjithë kujtimet,
dashuria jote ishte reng
siç ishin gjithë betimet.
Tani ti më ndjek fshehur
pas perdes së internetit
flet me vehte si e dehur
ball pasqyrës së tualetit.
Kur ike ti…
nuk u përmbys as planeti
s’i çorre faqet si në mort,
lotë s’rrodhën nga sikleti
përkundrazi qëndrove e fort.
S’kish si të ndodhte ndryshe…
Ra perdja. Nuk kish më aktrim.
Të tjera stinë si dallandyshe
do merrje rrugën për shtegëtim.
Kur ike ti…
As mua nuk m’u mor aspak fryma
gjoksi m’u mbush plot oksigjen.
Ashtu si të pruri, të mori rryma
duke kënduar prap të njëjtin refren.
