Sa herë qē rrugën marr drejt teje
më ndjek terslliku nē çdo hap.
Në qiell do shfaqet një kēmbē reje
dhe shiu do zbresē në tokē me vrap.
Mē pas dikush do mē dalē pērballē.
(Njē qejfli muhabeti )
O zot rēnkoj nēn zē ngadalē.
Po ky, tani e gjeti?
Ndaj bēj pērpjekje, tē çlirohem,
tē shkoj shpejt nē stacion.
Por dhe aty s’mē ndahet tersi.
Urbani po vonon,
ose lēviz sikur zvarritet
gjithmonē nē qejf tw vet.
Njēherē me tē unē kam bērē fjalē!
Ndaj nga ai çfarē s’pret!
S’më ndahen asnjēherē tersllliqet
sa herē qē vij tek ty.
Ndonjēherē mendoj janê rastësira,
ndonjëherē ..se di, se di !
