Lasgush
Poradeci
Dremit
Liqeri
Mi zall te pyllit vjeshtarak
Dremit liqeri pa kufi,
Ay ndaj fundesh u perflak
Posi me zjarr e me flori.
posi me flake u ndes e kroj,
E vetetiti plot magji,
E ylli i dites perendoj
Ne qetesi dhe dashuri
Tashi po shuhet nene mal
Qytet’i ngrysur ne zi.
Po ndizen yjte dal-nga-dal
Plot bukuri! plot fshehtesi!
Ne kete cast perendimor,
Ndaj po me dehen syte e mi,
Kuptoj si shpirtin vjershetor
M’a frymezon nja mall i ri.
Maja
e Çelur
Lulet lulezuan
me te pare djelle
kushedi c’duruan
qe kur jane mbjelle:
qe kur u perzyen
me rer’ e me uje,
dhe u lagn’ e u lyen
pa buje e rremuje.
Pa ze psheretimi,
ze e vaj te kote,
i ngurroj thellimi
nene dhen’ e ftohte.
Edhe balt’ e ndotur,
edhe llum’ i ndyre
i patne perlotur
me ngjyre e menxyre.
Ato piperonin
me nje sulm i qete
dhe mbinin e shkonin
qe perposh perpjete.
Qe ngaj erresira-
brenda ne dhe thelle-
ndillnin krejt te lira
driten edhe qjellte.
Sa me rend’ i mbante
rrenj’ e balt’ e nxire
dh’ i terhiqte e s’i ndante
per ne fundesire,
dhe sa m’i padukur
edhe sa m’i zjarrte
ishte sulm’ i bukur
per ne qiejt’ e larte,
aq me lire e fshehur,
dh’ aq me me ngadale
rritnin pa pandehur
sulmin e pandale:
Dhe ja, ndizet era
mbi barishte e bime!
Ja! qesh parevera
neper ngasherime!
Ja! sa lul’ e qete
celi gjine e saje,
permbi dege e flete
atje lart ne maje!
Andon
Zako Çajupi
Dashuria
E mban mënd, moj Marë,
dashurin’ e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.
Unë pa ty s’rrojë,
vij’ e të kërkojë;
tl pa mua s’rroje,
vij’ e me kërkoje.
Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr’ e grua
losnim nënë ftua.
Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
Cinë të besoj taninë,
perëndin’ a dashurinë?
Perëndi në këte jetë
është dashuria vetë.
——
Bukuria jote, leshërat e tua
posi pëndë korbi, të gjata
mbi thua,ballëtë si diell,
faqetë si mollë,qafa jot’ e gjatë,
mesi yt i hollë,sisëtë si shegë,
dhëmbët si thëlpënjë,buzët si
burbuqe, sytë si gështënjë,
dora si dëborë, fjala jote mjaltë,
kurmi yt i derdhur, shtati yt i naltë;
gjithë më kënaqin, të tëra t’i dua,
po zëmëra jote u bë gur për mua!
—–
Pika-pika bie shiu
dhe dëbora flokë-flokë,
vetëtin e fryn veriu,
breshëri kërcet mi tokë!
Le të fryjë er’ e ftohtë,
s’ka ç’më bën dimëri mua:
Dashuria më mban ngrohtë,
se pushtoj atë që dua.
Kur fryn era me tallas,
kur bie dëbor’ e shi,
sa flë njeriu me gas,
kur ka mikenë në gji!
