Në Vlorë, por jo vetëm, kur bie fjala për volejbollin e meshkujve, të gjithë midis emrave të shquar që veçojnë do përmendin pa asnjë mëdyshje dhe vlonjatin Todi Driza. Ai ka qenë pjesë e asaj plejade të volejbollit tonë ku së bashku me Asllan Rusin, Kreshnik Tartarin, Ylli Shehu, Harun Dojaka, Ali Bushatin, Anastas Panteqin, Fatmir Sharofin, Ali Llulloin do shkruanin mirë dhe bukur historinë e volejbollit shqiptar brenda dhe jashtë vendit. Por e veçanta e këtij njeriu të lindur t’i shërbejë sportit në çdo kohë dhe në çdo moshë, qëndron dhe në atë se edhe pse ka mbushur plotë 76 vjeç, nuk i ndahet aspak sportit të tij të dashur, volejbollit.
Dhe jashtë këtij detaji që i është bërë pjesë e jetës, është dhe ai largim i tij në fund të bisedës tone, ku u largua duke thënë plot mirësjellje: -“Më falni mua tani të largohem, se më duhet të shkoj me vajzat e volejbollit të “Flamurtarit” për një ndeshje përgatitore në Fier”. E pra kështu, 62 -vitet që ka ky njeri në sport si lojtar, trajner dhe drejtues klubi, ka bërë që portreti tij fizik, t’i bëjë sfidë moshës që mban. Dhe nuk ka si ndodh ndryshe, kur sportin e dashuron fort që në moshën e fëmijërisë, siç ka bërë Todi Driza. Ndoshta këtu ka ndikuar edhe fakti që shtëpia e tij e atyre viteve pas çlirimit të vendit, ka qenë shumë pranë këndit sportiv të lojrave me dorë “Spatak”. Pak kush kishte menduar që ai djalë i vogël dhe flokë dendur që rrinte në një qoshe të fushës dhe që bënte kapjen dhe rikthimin e topave që dilnin jashtë, një ditë të bëhej pjesë e tyre, por dhe të luante kundër tyre në volejboll. Këto kujtime të atyre viteve kur volejbolli ynë ishte në konturim e sipër, do thonë në kujtimet e tyre Petrit Murzaku, Masar Aga, Harun Dojaka dhe shumë të tjerë. Dhe rruga e bukur e sportit nisi herët, kur Todi ishte veçse 14- vjeç dhe kishte marrë pjesë në dy spartakiada për pionierë në Durrës. Vetë memorja e tij fikson vitin 1958 në aktivitetin për të rinj të zhvilluar në Kuçovë, trajneri Skënder Ibrahimi do e bënte pjesë të ekipit të të rinjve të “Flamurtarit”, me detyrën e pasuesit në skuadër. Edhe pse i shkurtër, Todi kishte një intuitë të veçantë në pasimin e topit dhe nxjerrjen e shokëve në pozicion gjuatje. Aty ka njohur për herë të parë mikun e tij të hershëm të sportit Kreshnik Tartarin. Pa kaluar veçse tre muaj të atij viti të 1958, trajneri Napolon Sadiku, do bëjë pjesë të ekipit parë të “Flamurtarit” Dhe ndeshja e tij e parë ka qenë ajo “Flamurtari”-“Lokomotiva”, ku tek “Flamurtari” bënin pjesë Foto Milo, Astrit Arapi, Alfons Koci, Todi Gjini, Shpëtim Idrizi dhe Todi Koci. Pak më vonë në drejtim të skuadrës vjen në tjetër trajner, Ymer Dogani, që sjell në Vlorë volejbollin bashkëkohor të luajtur për shumë vite tek “Partizani” dhe ekipi kombëtar. Në ato vite “Flamurtari” po hidhte hapat e tij të para për t’u konturuar si ekip i së ardhmes, ku padyshim Todi Driza, kishte vendin e tij si titullar.
Në vitin 1962, ku ai ishte 18 -vjeç dhe përjetonte rritjen cilësore sportive, shkon për të studiuar në ish Teknikumin e Fiskulturës “Vojo Kushi”-Tiranë. Klubet e kryeqytetit nisin garën për ta marrë talentin vlonjat. Disa muaj pa stërvitje që e mundojnë shumë këtë njeri të lindur për sport, por që e gjen mënyrën në atë fushë pranë Teknikumit të merret me topin e volejbollit, por duke luajtur dhe për “Flamurtarin”. Në vitin e dytë të studimeve, ekipi “Partizanit” mendon “prapaskenën” duke e dërguar për tre muaj ushtar në Tropojë dhe pastaj në 1964, drejt dhe në skuadër nën udhërat e trajnerit Petrit Mirëzaku. Aty do të gjejë volejbollistë të kalibrit, si Pëllumb Pelivani, Ali Bushati, Lluka Prifti, Jorgji Kona, Ali Llullolli, Xhavit Laci, Sandër Paloka, Uran Alite, e të tjerë që për tre sezone do ta shpallin “Partizanin” nënkampion të vendit. Plotë pesë sezone tek “Partizani” ku provon dhe detyrën e kapitenit të skuadrës. Rritje cilësore dhe forma shumë e mirë sportive e bëjnë Todi Drizën të preferuar të “Dinamos” të trajnerit Vangjel Koja, që përfaqëson volejbollin shqiptar në Kupat e Evropës. E veçantë, shumë të veçanta ato dy ndeshjet e vitit 1966 për Kupën e Kampioneve “Dinamo”- “Virtus” e Bolonjës ku rezulatatet 3-0 dhe 0-3 kanë brenda tyre lojën virtuale të gjithë skuadrës, ku në veçanti Todi Driza, është një cilësi me vlera më shumë.
Dhe janë tre edicione në vitet 1966,1967 dhe 1968, që kampionia jonë “Dinamo” që është klasifikuar si një nga tetë skuadrat më të mira të Evropës, do ta kishte “labin e urtë” pjesë të saj si përforcim të shumëdëshiruar nga trajneri Vangjel Koja. Po kështu në sezonin 1971-1972, bëhet pjesë e “Vllaznisë” kundër kampiones të Rumanisë, si dhe me “17 Nëndorin” dhe “Butrintin” e Sarandës në eventet evropiane të atyre viteve. Pasuesi shkathët Todi Driza, ndër të tjera do të aplikonte me sukses dhe “ngecjet e topit “ në fushën kundështare, ashtu siç bënin pas tij Fatmir Sharofi dhe Njazi Kosovrasti. Dhe meqënse jemi tek biografia e ndeshjeve ndërkombëtare “arkiva” e tij numëron plot 63 të tilla me ekipin kombëtar të rinj dhe të rritur në ndeshje miqësore ndërkombëtare, si dhe në turne të ndryshëm për Kupat e Evropës. “Virtus” –Bolonja, “Bloket” –Hollandë, “CSKA”-Sofje, “Partizan” –Beograd, si përfaqësueset e Turqisë, Rumanisë, Kinës, Maqedonisë, Suedisë, Greqisë, Izraelit, Gjermanisë, e tjera, e të tjera, janë disa nga këto skuadra ku ka shkëlqyer loja e tij. Dhe në të gjitha këto ndeshje, e veçanta e Todi Drizës ka qenë vetëm një cilësi e lartë sportive. Kjo është dhe arsyeja që në moshën 20 – vjeçare i jepet titulli “Mjeshtër Sporti”. Kështu në harkun 10 -vjeçar të viteve 1964 -1974, voljebollisti shquar Todi Driza, do ballafaqohet denjësisht me eventet ndërkombëtare me të gjitha afritë tij bashkohore të një pasuesi që e ka kthyer lojën e volejbollit në një art më vete. Në gusht 1968 rikthehet në qytetin e tij të Vlorës për të vazhduar deri në 1976 që të jetë pjesë e skuadrës të “Flamurtarit”. Edhe pse në pjesën më madhe Todi Driza ishte dhe në rolin e trajnerit në skuadër, ai nuk ndahej fushës lojës së bashku me shokët e tij Foto Kola, Pëllumb Fakaj, Edip Cecin, Muhamet Çobo, vëllezërit Thoma dhe Vasil Ruci, Ylli Lulushin, Rasim Rasimin e të tjerë. Një “Flamurtar” në ato vite që konkuron fort dhe bukur në kampionat dhe çdo garë sportive. Kur ishte 32- vjeç, në fund të sezonit të vitit 1976, Todi Driza me plot 526 ndeshje në kampionate dhe kupa, dhe 63 ndeshje ndërkombëtare, largohet nga fusha e lojës, por jo nga volejbolli. Për më shumë se 15 vjet është trajner ekipit parë të “Flamurtarit”, ku shumë lojtarë cilësorë si Filip Naci, Agron Sako, Niko Pando e të tjerë u bënë pjesë e ekipeve tona kombëtare. Pas 1991 pak vite si mësues i edukimit fizik, ku zgjedh jo pak elementë cilësorë dhe në 1995, ngre nga e para ekipin e të rinjve të “Flamurtarit” në volejboll. E gjithë kjo veprimtari dhe aftësi sportive i jep Todi Drizës në vitet 2000-2010 detyrën e përgjegjësit të klubit shumësportësh “Flamurtari”. Dhe më pas për shumë vite, ky njeri i lindur dhe dashuruar fort pas sportit ka ringritur sportin e volejbollit të femrave të Vlorës, të braktisur për më shumë se 30 vjet. Me punë, përkushtim dhe aftësi, Todi Driza çdo ditë shkruan dhe pasuron ashtu siç duhet biografinë sportive të familjes Driza. Por si ky njeri me vlera të çmuara për volejbollin sporti shqiptar ka njohur dhe të vëllain, çiklistin Piro Driza, dhe të birin, futbollistin dhe specialistin e futbollit Johan Driza. Por jashtë këtij kuadrati nuk mund të mbeten bashkëshortja, mësuesja e mirë Lenica Driza që ka sakrifikuar aq shumë në shërbim të kësaj familje sportive. Dhe të gjithë së bashku i japin një titull dhe vlerësim të veçantë sot shkrimit tonë të titulluar: “Todi Driza, “Mjeshtri Madh” me shumë vlera”
Skeda e Todi Drizës
Lindur: në Vlorë 10.02 .1944
Karriera :Volejboll, “Flamurtari”, “Partizani” në vitet 1958 -1976
Ndeshje të zhvilluara: 526 ndeshje në kampionet kombëtare dhe 63 ndeshje ndërkombëtare
Karriera si trajner: 1972 -1989, të rritur “Flamurtari”, 1995 -1998, ekipi të rinjve “Flamurtari”, dhe 2012 e në vazhdim trajner me ekipin e paratëreja, të reja dhe të rritura femrave të “Flamurtarit” dhe trajner ekipit kombëtar të rinjve në vitin 1977.
Karriera si drejtues klubi: Përgjegjësi klubit shumësportësh “Flamurtari” në vitet 2000-2010.
Vlerësimet: “Mjeshtër Sporti”, “Mjeshtër i Merituar Sporti” , “Mjeshtër i Madh”,”Personaliet i Shquar i Sportit” , “Medalje Meritës”, “Fitues i Referendumit Mbarëkombëtar për Volejbollisti më të Mirë të Shekullit”, “Qytetar Nderi Vlorës”.