Engjëll Musai Drejtor i Gazetës “Telegraf”
Më 20 dhjetor 1966 u nda nga jeta, publicisti, intelektuali dhe patrioti i madh vlonjat Ali Asllani. Poeti që i shkroi Vlorës himnin e pavdekësisë “Vlora, Vlora”. Mjeshtri që i këndoi me ëmbëlsi dashurisë dhe finesë intrigave, zemërimit, hakerrimit, por pa harruar dëshmorët dhe shumë pak Partisë. Ziliqarët, pas vitit 1945 nuk donin ta pranonin as në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë,duke e lënë për pak kohë jashtë saj. Kryesekretar i Ismail Bej Vlorës nê Qeverinë e Vlorës, Kryetar i Bashkise së Vlorës në çlirimin e parë të saj nga Italia më 1920 dhe në pushtimin gjatë Luftës së Dytë Botërore më 1939. I harruar si shumë atdhetarë dhe kontribues të Vlorës.Do ishte në nderin e të gjithëve të kishte një bust para godinës së bashkisë së parë ku shërbeu si kryetar i saj.
Poezi nga Ali ASLLANI
Vlora, Vlora!
Jam vlonjat e jam vlonjat,
e kam shkabën mëm’ e atë,
shkaba trime dykrenore
fron’ e saj e ka në Vlorë!
Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
rroki armët, bëja forra!
Vlora trime shqipëtare
si rob jetën s’e do fare,
a do mbetet Shqipëri,
a do bëhet tym e hi!
Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
rroki armët, bëja forra!
Jam vlonjat e jam burrë,
s’duron burri zgjedhë kurrë,
jam vlonjat e si vlonjat
di bëj luftë me të shtat’!
Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
Bjeri, moj, t’u lumtë dora!
Jam vlonjat dhe trim me besë,
rreth flamurit di të vdesë,
a me hir a me pahirë
doemos do rroj i lirë …!
VIDI-VIDI PULLUMBESHË
Vidi-vidi pullumbeshë!
Zëmra ime virgjëreshë
Do të thot’ një fjal’ në veshë;
Do të të them ne vesh një fjalë…
Nuk ësht’ fjal’, po është valë,
Që nga shpirti del e vjen
Dhe ne zemër vjen e zjen;
Me rrëmbim e me termete,
E më bën që s’jam në vete…
Her, ja hedh me brohorim,
Her, ja thyej me ngashërim…
Flas për ty dhe flas për ty,
Për atë të shkretin sy,
Për atë, për aq për kaq.
Më ke marr’ në zëmër paq!
* * *
Vidi-vidi pullumbeshë,
Për ty qaj e për ty qeshë,
Që nga nis e sos veriu
Nuk i kam zilin’ njeriu.
As florive, mbretërinjve
Kur në mes të dy gishtërinjve
Vjen e thyhet trupi yt,
Trup për kup’ që s’ka të dyt’!
* * *
Vidi-vidi pullumbeshë
Dëgjo zemrën virgjëreshë
Çdo gjë shkon e çdo gjë vete,
S’mbetet gjë, asgjë per vete…
Ato thashë e këto theme,
Jan’ të kota e të rreme,
E janë në ëndra e përralle,
E çdo ëndër ësht’ rrëmalle
Nuk le gjurma mbi qepalle…
Po ajo që ska të sosur
Gjer në dit’ të lemerisur,
Mbetet yll në sy skalisur
Jan’ kujtime rreth flori,
Rreth të shkretës dashuri!
