Një jet’ për humorin shkrirë..
Sejmen Gjokoli
Në vend të homazhit për Mjeshtrin e madh të humorit, Muhamet Liko
Lajm i rëndë me peshë deti,
Thonë u shua Muhameti.
U përhap rrufe si gjëmë,
Ndali valle, preu këngë.
Në buzë fjala na mbeti,
Iku i skenës, lezeti.
Iku lezeti në skenë,
Humori që mbushte dhenë.
Iku Meti, meteori,
Ikona që kish’ humori.
Aktori që gdhendi mirë,
Parodi e pantonimë.
Që skenës i ndizte zjarre,
Me Katërshen famëmadhe.
Tani iku, shkoi larg,
Na la rolet varg e varg.
La modelin e humorit,
Buzqeshjen e kraharorit.
Pas la det me dëshpërim,
Yll i artë, i vendit tim.
Met’ i dashur, lamtumirë,
Një jetë për humorin shkrirë!
