“Në vend që Shqipëria dhe Greqia të ishin sot shembull triumfi dhe aset gjeopolitik në Ballkan dhe shembull për t’u ndjekur nga fqinjët, në tryezën e marrëdhënieve tona rri në fuqi Ligji i Luftës së Greqisë me Shqipërinë. Nuk e kuptoj dot, a nuk është më e thjeshtë të çmojmë historinë e vjetër të popujve tanë si thesar përrallor që na përket të gjithëve dhe jo duke e manipuluar dhe përdorur nga duart e rrudhosura të Ballkanit. A nuk është më e ndershme karshi kombeve tona që ta ndajmë atë që u përket popujve nga ajo që u përket shteteve. Atë që u përket shteteve nga ajo që u përket partive, dhe atë që u përket partive nga ajo që u përket brazave të ardhëm për paqen dhe prosperitetin. A nuk është më e logjikshme që Greqia dhe Shqipëria të ndajnë në partneritet të ngushtë rrugën e demokracisë dhe të vallëzimit të vazhdueshëm të shqiptarëve dhe grekëve ne vend që konsumojnë kohë dhe energji të shek. 21 për hesap të politikave dhe orekseve të pseudopatriotëve që i kemi me shumicë nga të dy vendet si fosile të gjalla të shek..19. Kultura jonë e përbashkët është plazmuar shumë kohë më parë se gjuhët të bëheshin shpata dhe flamujt të ktheheshin në shtiza dhe të fuste popujt në lufta e konflikte. Duket sikur mezi presim të djegim jorganin për një plesht. Mund të kishim mbjelle dhe korrur në këto 30 vite shumë më shumë frute suksesi, duke përdorur mundësitë dhe pasuritë tonë si burime komplementare të rritjes së dy popujve tonë dhe të bëheshim shembull për krejt rajonin në vend që të hyjmë nga ngërçi në ngërç. Në marrëdhëniet tona nuk vjen vera asnjëherë, por kemi vetëm një pranverë të shkurtër”
