… seç kishte ne mendje askush s’e di…
– dialog –
——
Un-i: (i drejtohet Tjetrit) Pse hesht kur duhet të flasësh për mua?!
TjetriI: Kam folur, nuk kam heshtur,…
Un- i: (ia pret fjalen) Ke folur jo siç duhet.
Tjetri: Se si flas e di unë, kam thenë atë që
mendoj. Ty s’të pëlqen sepse gjuha ime është kritike.. Kushedi se ç’të thotë mendja, u bë dhe ky të më kritikojë…
Un- i: (pauzë) .Unë jam Unë….
Tjetri: (reciton) Edhe Unë, jam Unë. …
Un- i: Ti je brenda meje….
Tjetri: (tak-fap) Edhe ti je brenda meje.
Un- i: Jam me “U” të madhe,, Ti me “u” te vogël. Duhet të më dëgjosh. Bashkë behemi më të fortë, dëgjohet zëri ynë. Veçmas është zë ne shkretetirë.
Tjetri: Po më flet me metafora si shkrimtar….
Un- i: Kjo gjuhë me shpoti nuk të shkon.,
Tjetri: I shkreti ti ! Të është errësuar mendja. Fatkeqsisht ti këtë s’e di. Ta them unë me “u” të vogël. Të ka pushtuar alibia se ti je i ditur dhe se perfill mendimi tim kritikues, pikërisht se është ndryshe nga çmendon ti.
Un- i : Nuk e kuptoj gjuhën tënde… .
Tjetri: Nuk e kupton se s’të’ lë djalli që të peshperit në vesh se je, më i dituri e më i forti.
Un- i: Këtë e dijnë të tërë veç teje.
Tjetri: Askush nuk të konsideron mentar.. Të ka zënë sëmundja e deliromanisë së marrëzisë. Nje filozof gjerman duke stgmatizuar delirantin thoshte: “ Delirant, te vjen era pordhe, ti pandeh se është aromë trendafili”
Un- i: S’ka të bëj me mua kjo, Mos na ngatërro me filzofët… Po të jem unë ashtu, je dhe ti. Jemi pjesë e një te tëre.
Tjetri: Shyqyr që e pohon këtë të vërtetë, por s’do të thotë se jemi njësoj. Këtë ti s’e kupton. Nuk të lë Qoftëlargu me cicërimat e embla në vesh si kenga e bilbilit: se je me i dituri, me i mençuri, më i forti,. Sikterise nga vetja Tetrin.
Ai do të të sfidojë , do të të zërë vendin…
Un – i… (pauzë) ….
Tjetri: Mos i beso te pabesueshmes. Mos e shiko të vërtetën me syze të zeza. Ti + une nuk bëjë 2, por 1,. Mos u çudit! Ti je mazhorancë , unë opozite. Une bëj kritikë, që ti të korrigjosh gabimet. Hiqe maskën. Nuk jemi armiq. Mos mendo se je padron e mua më ke sherbetor.
Un- i: Nuk e kuptoj këtë. …
Tjetri: Nuk e kupton apo s’do ta kuptosh?…
Un- i: Vertet nuk e kuptoj.
Tjetri:Tani më duket se po fillon të arsyetosh. me kokën tënde, ndoshta pa dashje. Gjer më tani gjithnjë dëgjoje pëshpërimat e Djallit që minut pas minute me zë bilbili te cicëronte ne vesh se je në i dituri, se ke gjithnje të drejte, se vetëm ti thua të vërtetën.
Un-i: ! ( Tundi kokën…) Nuk thotë asnje fjalë. ..
Se ç’kishte në medje askush ‘e di…
Tjetri: ( monologon) Njeriu brenda vetes ka të mirën & të keqen, djallin dhe engjellin, enigmatiken & misteriozen…të pa zbuluara…Ashtu sii truri i njeriut.!….Si te fshehtat e Universit….
——
