Gjurmët…
Sara Fuga
Erdha përgjatë bregut,
Të kërkoj gjurmët që lamë dikur
Eh, atëherë ishim të vegjël!
Sot unë një grua, e ti një burrë,
Ia kërkova puthjet erës,
Përqafimet detit me dallgë,
Çmenduraket netët e verës,
Që dhe hëna ndiente mall.
E sa shumë kam ecur!
E vrapova si atëherë në vegjëli,
Veçse sot me një ndryshim,
Vrapova vetëm, aty pranë nuk ishe ti.
E ndala hapin për një çast,
Një imazh i njohur u shfaq, për çudi.
S’kisha forcë të shihja më qartë’
Zemra e ndjeu se ishe ti.
M’u kujtuan vargjet e një kënge,
Më dukej sikur po e këndoje ti,
…Dashuria e parë nuk harrohet,
Dëgjoje këtë fjalë që trondit
Veç mali me malin s’takohen
Por njerëzit takohen një ditë…
Nisa të bëja hapa pas,
Kujtimet u rizgjuan si me magji,
Koha na tradhëtoi,
S’lëshuam asnjë fjalë
Kujtimet mbetën gjithsesi…
