1-Po pres të bjerë fleta e fundit,
të vij drejt teje kam dëshirë.
Këtu ku jam shëtis katundit
edhe me zogjtë sillem shumë mirë.
2-Kanë nisur shirat dhe s’pushojnë,
malet e puthën fjollën e parë.
Besoj se ret do më dëgjojnë,
të kthehen nga kjo rrugë e marrë.
3-S’do të njoftoj, do bëj suprizë,
se ndoshta vlen dhe pak më shumë.
I gjithë qyteti shetit pa vizë,
po kjo s’besoj se na prish punë.
4-Të gjitha rrugët kur të nisem,
do jenë për mua, pa merak.
Dhe yjet një nga një do ndizen,
edhe vetë hëna do lëshojë flakë.
5-Po pres të bjerë e fundit flet
dhe si një erë drejt teje nisem.
Në tokë lundroj si varkë në det,
në det një shkëmb, si letër grisem.
6-Besoj se vjeshta po largohet
dhe një takim e kemi hak.
Kush tjetër guxon të afrohet,
ashtu siç vjen do iki prapë.
Të besosh,por………?!
1-Të besosh,por me kufi,
është një cilësi e rrallë,
se kush s’të shikon në sy,
kushedi si e ka hallë.
2-Të besosh në verbëri,
është gabimi më i rëndë.
Se kjo kohë babëzi,
ta shqyen shpirtin me dhëmbë.
3-Që dikujt t’i japësh besën,
të duhet njohje e gjatë.
Se papritur e merr kthesën
dhe kthehesh në çorbë të thartë.
4-Bën shumë mirë nëse duron,
durimi të nxjerr në dritë.
Kush s’të njeh e s’të kupton,
me durim do vijë kjo ditë.
5-Të besosh është hyjnore,
por kujdes se ka mashtrus.
Nëse goditjen e more,
ngele si vreshti pa rrush.
6-Besa-besë një fjalë e madhe,
por do burra me mustaqe.
Se futesh ngelesh ne valle,
dhe asnjëherë nuk gjen paqe.
7-S’i jepet besa një horri,
një katili jo e jo.
Se koburen po e nxorri,
do vrasi me domosdo.
8-Jam rehat,ndaj jam i qetë,
se besën askujt s’ja fala.
Dhe kur të puthem me retë
s’do ta hedh nëpër gërmadha.
