NJË SHIKIM
Nuk kam tjetër ç’të shkruaj
Bukuria jote rrafshon gjithçka.
Vetëtitje e saj më bën të vuaj
Pesha, rëndesë si të ishte kala.
Nuk kam ç’të them mekem fare
Zemra më rreh si e një trumcaku
Kur kalon dal shpejt në dritare
Hidhmë një shikim së paku.
KALTËRSI
Kjo kaltërsi e pafund qiellore diç më trazon
Në dhomën e kujtimeve. Eh, këngë e vjetër!
Bashkë e këndonim nëpër plazh gjithmonë,
Ecnim bregut nga njëri cep për diku tjetër…
Pas refrenit pulbardhë bëheshe, në det si era
Shkum’e valës limonte përsosmërit e linjave
Nga bardhësi e saj lindi perëndesha Venera.
Eh vitet! Gishtrinjtë e dorës u shkoj thinjave.
