… seç kishte’ në mendje askush s’e di…
_ dialog –
Un-i: (i drejtohet Tjetrit) Pse hesht kur duhet të flasësh për mua?!
TjetriI: Kam folur, nuk kam heshtur,…
Un- i: (ia pret fjalën) Ke folur jo siç duhet.
Tjetri: Se si flas e di une, kam thenë atë që
mendoj. Ty s’të pëlqen sepse gjuha ime është kritike.. Kushedi se ç’të thotë mendja, u bë dhe ky të më kritikojë…
Un- i: (pauzë) .Unë jam Unë….
Tjetri: (reciton) Edhe Unë, jam Unë. …
Un- i: Ti je brenda meje….
Tjetri: (tak-fap) Edhe ti je brenda meje.
Un- i: Jam me “U” të madhe,, Ti me “u” te vogël. Duhet të më dëgjosh. Bashkë bëhemi më të fortë, dëgjohet zëri ynë. Veçmas është zë ne shkretëtirë.
Tjetri: Po më flet me metafora si shkrimtar….
Un- i: Kjo gjuhë me shpoti nuk të shkon.,
Tjetri: I shkreti ti ! Të është errësuar mendja. Fatkeqësisht ti këtë s’e di. Ta them unë me “u” të vogël. Të ka pushtuar alibia se ti je i ditur dhe se përfill mendimi tim kritikues, pikërisht se është ndryshe nga çmendon ti.
Un- i : Nuk e kuptoj gjuhën tënde… .
Tjetri: Nuk e kupton se s’të’ lë djalli që të pëshpërit në vesh se je, më i dituri e më i forti.
Un- i: Jam. Këtë e dinë të tërë veç teje. Fshati që duket s’do kallauz thotë Utaku..
Tjetri: Nuk e thotë për ty. që të ka zënë sëmundja e deliromanisë së marrëzisë. Është qesharake ta konsiderosh veten Njësh.
Nje filozof gjerman duke stgmatizuar delirantin thoshte: “ Delirant, te vjen era pordhe, ti pandeh se është aromë trëndafili”
Un- i: S’ka të bëj me mua kjo, Mos na ngatërro me filozofët… Po të jem unë ashtu, je dhe ti. Jemi pjesë e një te tëre.
Tjetri: Shyqyr që e pohon këtë të vërtetë, por s’do të thotë se jemi njësoj. Këtë ti s’e kupton. Nuk të lë qoftëlargu me cicërimat e ëmbla si kënga e bilbilit, je me i dituri, me i mençuri, më i forti,; sikterise nga vetja Tjetrin. Ai do të të sfidojë , do të të zërë vendin…
Un – i; (pauzë) …
Tjetri: Mos i beso të pa besueshmes. Mos e shiko të vërtetë me syze të zeza. Ti + unë nuk bëjë 2, por 1,. Mos u çudit! Ti je mazhorancë , unë opozite. Unë bëj kritikë, që ti të korrigjosh gabimet. Hiqe maskën. Nuk jemi armiq. Mos e konsidero veten padron e mua shërbëtor.
Un- i: Nuk e kuptoj këtë. …
Tjetri: Nuk e kupton apo s’do ta kuptosh.
Un- i: Vërtetë s’e kuptoj.
Tjetri:Tani më duket se po fillon të arsyetosh. Me kokën tënde, ndoshta pa dashje, i ke mbyll veshët dhe nuk po i dëgjon pëshpërimat e qoftëlargut që minutë pas minute me zë bilbili te cicëron ne vesh se je në i dituri, më i forti, se ke gjithnjë të drejte, se vetëm ti thua të vërtetën.
Un-i: ! ! !… ( Tundi kokën, pa thënë asnjë fjalë. .. Se ç’kishte në mendje askush ‘e di…
Tjetri: ( monologon) Njeriu brenda vetes ka të mirën dhe të keqen, djallin dhe engjëllin enigmatiken dhe misteriozen…të pa zbuluara… Si truri i njeriut.!
