Ai të donte,
si nuk kish dashur kurrë më parë!
Ai të donte,
si nuk ka dashur kurrë në jetë!
Ai ka jetuar me ëndrrën tënde,
me ëndrrën, që s‘u bë kurrë realitet,
dhe shpresën
për të të pasur në krahët e tij
nuk e la të shuhej kurrë.
Dhe tundimeve
përtej forcës njerëzore
i qëndroi si asnjë burrë.
Ai të ka dashur, e dashur
dhe akoma të do!
(tashmë nuk është sekret)
Besomë e dashur, besomë
si nuk ke besuar ndoshta kurrë,
dhe mësoje: Ai, jam unë vet.
Kur vij drejt teje…
Në fund të çdo rruge të mendoj Ty,
dhe ndjehem më i lehtë se vet veriu.
Në fund të çdo shprese Ti përsëri
si retë shkarkohemi me pikëza shiu.
Por kur kthehem rëndoj si një mal
dhe këmbët si ndjej i tërheq zvarr!
Bëj një hap e rilind i zjarrti mall,
teksa lotët e reve ende s’janë tharë!
Drejt çdo vështirësie të mendoj ty;
Ndjehem i lehtë e plot dritë në sy.
