Aroma e një gruaje
(Nga lirikat e dimrit )
Sëbashku me mbrëmjen, u shfaqe
dhe ti
O zot sa e bukur m‘u duke!
Gjithë dhomën përrreth e mbërtheu
një zjarrmi.
Dhe një joshje për puthje
mbështjellë e tëra me aroma.
(Ti s’kundërmon kaq për të tjerë)
Mbi sytë dhe vetullat e holla
u ul, të prehej një ylber.
Sa herë që ti nxirrje një fjalë,
ai shtonte dhe një ngjyrë!
Unë pranë t‘u qasa me ngadalë
të t’shihja ca më mirë.
Dhe ndofta këtu ishte gabimi.
E keqja për shumë gjëra
se befas humba ekuilibrin
pa ditur më se ç’bëra!
Ndofta fajtorë kanë qenë ylberët
a më verboi aroma?
Kjo botë ka gjëra plot mistere
që s’shpjegohen akoma.
Sëbashku me hënën u shfaqe
dhe ti.
( O zot , ç’mrekulli më je dukur! )
Unë ende vazhdoj që të kem
prapë zjarrmi
dhe aromat e një gruaje të bukur.
