/Gazeta TLEGRAF
Edhe pse sot mbushen 25 vjet që ish futbollisti dhe trajneri njohur Agron Sulaj është ndarë nga jeta , përsëri në opinionin sportiv shqiptar ai vazhdon të kujtohet për gjithëçka që i dha futbollit shqiptar . Dhe nuk janë pak , por plot 30 vjet që Agron Sulaj ju përkushtua fort dhe me tërë energjitë e tij sportit dhe ne veçanti lojës të futbollit. Në fillim i pëlqen volejbolli, por si futbollist konfirmohet tek “Shkëndia”-e Tiranës dhe “Flamurtarit”, më vonë trajner tek skuadra e qytetit të tij të Vlorës dhe me ekipin kombëtar të Shqipërisë. Por jashtë portretit të tij nuk mund të mbetet dhe vitet kur ai ka punuar si trajner i sektorëve të rinjve të Pontenzës –Itali dhe periudha si drejtor teknik pranë Federatës Shqiptare të Futbollit. Dhe të gjitha këto janë në kornizën e tre dekadave 1966-1996 , kur në 8 Prill të vitit 1996 , në moshën 44 vjeçare ai u shua, duke lënë pas dashurinë, përkushtimin dhe profesionalizmin si pak kush për topin e futbollit.
Fillimet midis volejbollit dhe futbollit
Si të gjithë fëmijët vlonjat të atyre viteve dhe Agron Sulaj u dashurua me sportin që në vitet e fëmijërisë së tij . Fakti që familja e tij banonte në lagjen e vjetër “Varosh” të Vlorës e bënte më të lehëtë aktivizimin me djemtë e tjerë të lagjes. Dhe ndoshta për çudi , por dhe i diktuar nga trupi që kishte Agroni do luante shumë volejboll me ekipet e moshave të “Flamurtarit”. Ish trajnerët e volejbollit vlonjatë në vitet 1966 -1967 Pandeli Shamo dhe Todi Driza e kishin bërë pjesë të ekipit të pionierëve në Spartakiadat verore të fëmijëve që zhvilloheshin në Durrës. Më vonë shkon dhe tek ekipi i të rinjve. Gjithsesi futbolli e tërhiqte më shumë , sepse dhe shokët e fëmijërisë së tij Lonidha Curri dhe Stefan Shuka do t’i bënin vend te skuadra e futbollit të lagjes së tyre që mbante emërin e dëshmorit “Mitaq Sallata” . Do ishte kampionati i lagjeve të Vlorës që i zhvillonte ndeshjet tek ish fusha e “Dispancerisë “ ku specialisti i njohur Sotir Seferi do ta evidentonte Agron Sulaj si një sulmues me një përdorim të mirë të topit. Kaq ka mjaftuar, që djali i dytë i familjes të Meleq Sulaj ta linte mënjanë sportin e volejbollit të rekomandur nga i ati dhe t’i përkushtohej futbollit. Madje atë ditë që i ka dorëzuar uniformat sportive të volejbollit trajnerëve nuk ka shkuar vetë tek ish këndi sportiv “Eftihi Baka “ , por ka dërguar vëllain e tij më të vogël Vladmir Sulaj. Unë këtë veprim të tij e kam ruajtur sektret nga babai jonë deri atë ditë dhjetori të vitit 1967 , kur Agroni do shkonte në Tiranë të konkuronte për në shkollën e mesme sportive për degën e futbollit”- kujton i vëllai, Vladimiri. Në një prej ditëve të dhjetorit të vitit 1967 ai ka udhëtuar për konkurim drejt Tiranës me dy shokë të tjerë vlonjatë Lavdosh Malaj dhe Leonidha Curin. Komisioni i përzgjedhjes që përbëhej nga Zyber Koncic, Loro Boriçi , Anton Mazreku, Ismet Bellova dhe Skënder Jareci u bindën plotësisht tek rekomandimi i Sotir Seferit për sulmuesin 15 vjeçar Agron Sulaj. Bashkë me Agronin në përzgjedhjen e 21 futbollistëve të ardhshëm të shkollës do ishin dhe dy shokët e tij nga Vlora mbrojtësi Lavdosh Malaj dhe mesfushori Leonidha Currime të cilët futbolli do i lidhte aq shumë në jetën e tyre .
“Shkëndia dashuria jonë e parë” dhe rikthimi në Vlorë
Këto fjalë vlerësuese ka zgjedhur Agron Sulaj në kujtimet e tij për shtatë vitet që ka qënë pjesë e ekipive të “Shkëndisë” –Tiranës. Fillesat janë në 15 janar 1968 kur nisi fuksionimin shkolla e mesme sportive pranë I.L.K.F . “Vojo Kushi” . Grupi i parë me 21 djem të talentuar që do bënin të lindi “Shkëndija” si ekip bashkëkohor , të quajtur ndryshe dhe si “Ajaksi” i futbollit shqiptar do kishte në përbërjen e tij Arjan Hoxhën, Shkëlqim Kurtin, Petrit Gjonin, Lulzim Taganin, Vasillaq Zërin, Mehmet Spahiun, Xhoxhi Pukën dhe Bashkim Tufën nga Tirana. Vladimir Ajazin, Edmond Zallën dhe Agim Bulkun nga Durrësi, Leonidha Currin, Agron Sulaj dhe Lavdosh Malaj nga Vlora, Bajram Hushin, Fisnik Kosovën dhe Agim Arkaxhiun nga Kavaja, Agim Medjan e Ridvan Koxhaj nga Shkodra, Milto Gurmën nga Saranda, Gjergji Ballçon nga Korça. Në krye të kësaj skuadre do ishte trajneri i njohur Zyber Konçi. Dhe vetëm pak muaj më vonë kjo skuadër e pagëzuar nga vet këta djem me emrin e veçantë “Shkëndia” , për dy sezone rresht 1968 -1969 dhe 1969-1970 do shpallej kampione e vendit për të rinj. Të gjithë 18 -19 vjeçarë dhe të talentuar me topin . Midis tyre do të spikaste fort dhe sulmuesi Agron Sulaj. Vetëm një sezon, atë 1970 -1971 do jetë pjesë e Kategorisë së Dytë, ky ekip me profil të jashtzakonshëm për futbollin e kohës , sepse pasi shpallet kampion në këtë nivel vjen vrullshëm dhe bukur në kampionatin e më të mirëve të Shqipërisë . Stërvitje bashkëkohore , futboll modern dhe fantazi e jashtëzakoshme në fushën e lojës. E tillë ishte formatuar kjo skuadër e Zyber Konçit me tërë elemtët e saj të futbolit modern të kohës.Të gjithë bashkë , ashtu siç e filluan rrugëtimin e tyre në janar të 1968 , po ashtu u bënë dhe studentë të I.L.K.F “Vojo Kushi” dhe sollën me futbollin e tyre në sofrën e më të mirëve këtë skuadër të re të futbollit shqiptar. Skuadrat e “Partizanit”, 17 ‘Nëndorit “ , “Dinamos “, ‘Vllaznisë “, “Labinotit” , “Besës’ dhe ‘Flamurtarit” do t’ju hapej jo pak punë përballë kësaj rinie sportive .
Shumë ndeshje të bukura dhuron kjo skuadër model , ku bie në sy siguria në portë e Hoxhës dhe Ajazit , loja energjike në mbrojtje e Gurmës, Hushit , Gjonit dhe Kurtit, fantazia në mesfushë e Currit, Zërit , Spahiut , Hafizit, Ballcos , Zallës dhe Kosovës , dhe sulmi ndëshkues me Bulkun, Fagun , Pukën dhe Sulaj . Një skuadër që solli për herë të parë në Shqipëri futbollin bashkëkohor dhe argëtues . Në këtë “ansambël” sportiv Agron Sulaj do të spikaste si sulmues me plot vlera dhe golëshënues, gjithmonë në shërbim të skuadrës. I sakët në gjuatjet nga çdo pozicion dhe ndëshkues për çdo portier është prezantuar Agron Sulaj tek skudra e tij e “Shkëndisë “ në kampionatet e viteve 1971-1974 ku në 83 ndeshje ka shënuar 26 gola. Në vitin 1972 kur ishte vetëm 20 vjeç, Agron Sulaj së bashku me skuadrën e tij të dashur “Shkëndinë “do të marrë pjesë në Kupën Ballkanike përballë “Kavalla|-Greqi dhe “Vardar”- të Shkupit , si dhe do të jetë pjesë e ekipit kombëtar të U-21. Në çdo ndeshje vlerësimet për këtë sulmues race do jetë maksimale. Në vitin e tretë të studimeve në I.L.K.P “Vojo Kushi “ shumë skuadra të njohura filluan të kërkonin të bënin pjesë të tyre futbollistët cilësor të kësaj “Shkëndije”.Të dy vlonjatët e kësaj skuadre Agron Sulaj dhe Leonidha Curri nuk pranuan ofertat e skuadrave të njohura të kryeqytetit dhe në verën e vitit 1974 rikthehen në Vlorë, tek “Flamurtari’i tyre i dashur . Për afër katër sezonet që Agron Sulaj që ka qënë pjesë e “Flamurtarit “ ka zhvilluar 67 ndeshje dhe ka shënuar 17 gola. Por vetëm kaq, sepse në fillim të vitit 1978 një dëmtim i pësuar ka bërë që të mendojë dhe largimin përprara kohe nga futbolli. Në fakt kështu ka ndodhur . Kur Agron Sulaj përjetonte kulmet e karrierës si futbollist, dëmtimi e ka detyruar t’i mungojë fushës së blertë me futbollin e tij plot energji dhe elegancë. Gjithsesi , ky largim i tij ka qënë i përkohshëm , sepse shumë shpejt ai do kthehet në drejtim të skuadrës vlonjate të “Flamurtarit” si trajner i saj , por pak vite më vonë dhe i ekipit kombëtar të Shqipërisë.
Trajner i Flamurtarit dhe Ekipit Kombëtar
Në pranverën e vitit 1978 trajneri njohur Bejkush Birce do të largohej nga drejtimi i Flamurtarit për të marrë detyrën e trajnerit tek Partizani. Agron Sulaj që ishte rikuperuar nga dëmtimi , por jo për të luajtur futboll ishte një kandidaturë e përshtashme për trajner. Edhe pse nuk i kishte mbushur të 26 vjeçët njohurit ëe plota që kishte marrë në shtatë vitet e studimit në shkollën dhe Istitutin e futbollit shqiptar ishin një bazë e fortë për t’i besuar këtë detyrë. Ish trajnerët tij Zyber Konçi dhe Shyqyri Rreli do t’i rekomandonin Vlorës për trajner të skuadrës vetëm Agron Sulaj. Gjithsesi e ka pranuar detyrën e trajnerit edhe pse mosha e tij rreth 26 vjeç përbën ende një rekord tjetër në futbollin shqiptar. Ai e njihte mirë mentalitetin e skuadrës dhe dëshirat e tifozërisë vlonjatë edhe pse pak muaj më parë ishte pjesë e asaj skuadre ku bënim pjesë Xhafa , Berberi ,Radhima, Zyberi, P.Ruci,Troqe, K.Cipi M Zeqiri, Sallata, L.Curri, Begaj, Meli , Licaj, Xhaho , Zilja S.Curri,V.Bifsha, Braho dhe V.Ruci.Në krah të tij si ndihmës do ketë të njohurin Nako Saraci. Në ndeshjet e mbetura të atij sezoni skuadra do fitojë shumë ndeshje duke ju larguar fundit të klasifikimi dhe në të fund të sezonit 1977-1978 do jetë në vendin e pestë në klasifikimin përfundimtar. Në sezonin e ri futbollistik me inacitivën e tij u ngritën klasa sportive për degën e futbollit në shkollën “Ismail Qemali”. Domosdoshmëri ishte rinovimi i skuadrës . Elemtët e rinj si Birçe ,Taho , Lushaj , Ferko , Gjondeda , Kushta , Bubeqi , Muça , Laluci ishin afrimet e para në skuadër që premtonin themelet e atij Flamurtari që pak vite më vonë do trondiste dhe futbollin evropian. Në vitet 1978-1983 Flamurtari i drejtuar nga Agron Sulaj do ishte një nga skuadrat me moshë më të re në futbollin shqiptar, që tashmë synonte vetëm rritjen. Dhe është fakt se në ato vite Flamurtari do ishte pjesë e më të mirëve duke shpallur nënkampion në sezonin 1981-1982 , si dhe dy herë finalist i Kupës të Shqipërisë në vitet 1983 dhe 1984.
Por jo vetëm kaq. Në vitin 1981 Flamurtari I drejtuar nga Agron Sulaj dhe Fatmir Gjebrea do marrë pjesë në ndeshjet për Kupën Ballkanike ku në katër ndeshjet e zhvilluara nga “A.E.K” –Athinës dhe “Velezh “-Mostarit do marrë dy fitore në Vlorë. Në çdo sezon skuadra rinovon rradhët e saj duke afruar, Arapin ,Memushin, Iljadhin, Ziun , Shabanin , Lutaj , Daullen e të tjerë. E thënë më qartë Agron Sulaj përgatiste kështu Flamurtarin për të nisur fluturimin evropian në ndeshjet e Kupave të Evropës.Në muajt e parë të vitit 1984 Agron Sulaj , së bashku me Ramazan Rragamn dhe Neptun Bajkon, do të nisen për në Itali në një specializim një vjeçar , në një nga shkollat më të njohura të trajningut të futbollit Kovercano. Punë intensive me studim teorik dhe praktik ,që konturon profilin e një trajneri bashkëkohorë për futbollin . Me kthimin në Shqipëri i përkushtohet detyrës të specialistit pranë F.SH.F-ës në sektorin teknik. Më 30 Tetor 1985 emërohet trajner i ekipit kombëtar, të cilin e drejton për 10 ndeshje deri më 18 Nëntor 1987 dhe ku bie në sy aktivizimi i elementit të ri si Kushta, Hodja ,Ocelli, Ziaj , Abazi, Iljadhi, Omuri, Lekbello, Ferko , Bubeqi e të tjerë. Futbollistët nga ’Partizani’ , “Dinamo”, 17 “Nëndori” , “Vllaznia “ dhe “Flamurtari” në ato vite do përbënin bazën e skuadrës. Të gjithë në Vlorë nuk e harrojnë lehtë 28 Tetorin e 1987, kur Agron Sulaj do sillte në Vlorë për herë të parë, ndeshjen e ekipit tonë kombëtare përballë Rumanisë dhe ku do të aktivizojë plot gjashtë futbollistë vlonjatë si: Taho,Iljadhi, Ferko,Gjondeda, Ziaj dhe Bubeqin. Por Agron Sulaj do jetë gjithëmonë pranë trajnerëve të “Flamurtarit” Leonidha Curit, Niqifor Thomait dhe Edmond Licajt në të gjitha ndeshjet për Kupat e Evropës në vitet 1985- 1991. Shumë praktik me një njohje të plotë të futbollit bashkëkohor mendimet dhe zgjidhjet e tij do të jenë me efektivitet në ndeshjet e mëdha të “Flamurtarit” në ato vite kundër H.J.K “Helsinkit”, “Barcelonës” , “Partizan”-Beogradit, “Vismut”-Aue , “Leh “-Poznan” , “Olimpiakos ‘ dhe “Gooteborg”. Ndërkohë në periudhën Gusht 1987 deri më 15 Nëndor 1989 do jetë zëvendës trajner i ekipit kombëtar që në atë periudhë është drejtuar nga ish trajneri Shyqyri Rreli. Lojtarë të tillë si Mersini , Nallbani, Zmijani, Millo, L.Pano, Shehu, Jera, Xhumba, Majaci , Gega e të tjerë janë zbulim i punës së tij disa vjeçare në futbollin shqiptar për ekipin tonë kombëtar në ato vite jo vetëm si pjesë e stafit , por dhe specialist në sektorin teknik.
Vitet në emigracion dhe si drejtor teknik në F.SH.F .
Fillimi i vitit 1991 e ka gjetur Agron Sulaj si specialist të përkushtuar futbolli pranë F.SH.F-it. Gjithsesi si shumë të tjerë dhe ai zgjedh emigracionin në qytetin e Pontenzës në Itali për të punuar në shërbim të futbollit. Lidhjet e tij të mëparshme me lektorët e njohur të kursit të Konvercanos , veçarisht ato me mikun e tij Guido Vutaxhianto kanë shërbyer si një ndihmesë e madhe që për katër vite 1991-1995 Agron Sulaj të jetë specialist dhe trajner tek ekipet e të rinjve të Pontezës. Njohja e mirë që kishte për futbollin italian e afruan atë me shumë specialist ë të njohur italianë në ato vite si Saki, Trapatoni , Zoof e Kapelo. Këto ishin katër vite punë ,përkushtim dhe formim i lartë në kushtet e futbollit profesionist . Skuadra e të rinjve, që ai përgatiti për katër vite në 1995 e “Pontenzës” për herë të parë në historinë e saj, ngjitet në Serinë B të futbollit italian . Pas këtij suksesi Agron Sulaj do rikthehet në Shqipëri duke marrë menjëherë detyrën e drejtorit teknik në F.SH.F. Projekte, programe dhe ndihmës profesionale në shërbim të tranzicionit të futbollit shqiptar. Dhe kanë qenë muajt e parë të vitit 1995, kur Agron Sulaj së bashku me miqtë e tij lektor të futbolit italian do zhvillojë në Konvercano një kurs një mujor me 50 trajnerë nga klubet shqiptare , duke i pajisur ata me njohuriët e futbollit profesionist. Shumë i përkushtuar për futbollin Agron Sulaj do konfirmohej si një specialist i nivelit evropian në ato vite., ndërkohë që U.E.F.A ., kishte disa muaj që e kishte emëruar në listën e instruktorëve të saj.
Prilli “thyer” i një jete sportive
Dhe kur në mendjen dhe programet e punës të Agron Sulaj, ishin shumë projekte në shërbim të futbollit, një sëmundje e rëndë e shfaqur vetëm një muaj më parë I ndërpreu jetën këtij njeriu shumë të veçantë, që ju përkushtua si askush tjetër sportit. Ishte vetëm 44 vjeç atë ditë në 8 Prillin “thyer “ të 1996, kur epilogu i hidhur uli siparin e një jete sportive , që për 30 vjet u dashurua fort me topin e futbollit .Të gjithë e mbajnë mend mirë kortezhin e asaj dite për Argon Sulaj, ku njerëz të shumtë të sportit nga e gjithë Shqipëria pushtuan si asnjë herë tjetër lagjen ku ai banonte diku në rrugën e “Elbasanit” në Tiranë. Të gjithë ishin të ngarkuar me dhimbjen e largimit të parakohshëm për Agron Sulaj. Dhe ajo lëvizje në heshtje e kortezhit pranë stadiumit “Qemal Stafa” ishte homazhi më i mirë që shokët , miqtë dhe familjarët i bënin në atë ditë lamtumire kësaj figure të futbollit shqiptar.Në fytyrat e të gjithë të pranishmëve në atë ditë lamtumire , sikur lexohej një betim i përlotur, që kërkonte të thoshte se : memorja sportive e futbollit shqiptar do ta kujtojë gjithëmonë futbollistin , trajnerin , specialistin ,qytetarinë dhe prindin e mirë Agron Sulaj.
SKEDA E AGRON SULAJ
Lindur : Në Vlorë më 26 .11.1952
Ndarë nga jeta: Më 8 prill 1996
Karriera në sport: 1966 -1996 në volejboll tek të rinjtë e Flamurtarit. Futbollist tek “Shkëndia”-Tiranë , ekipi kombëtar U-21 dhe “Flamurtari. Trajner tek “Flamurtari” , Ekipi Kombëtar ,dhe ekipi i të rinjve “Pontenza “ –Itali, si drejtor teknik në F.SH.F .
Vlerësimet: “Mjeshtër Sporti” , “Mjeshtër i Merituar Sporti”,”Nderi Sportit Shqiptar”. “Legjenda e Futbollit Shqiptar”, “Qytetar Nderi i Vlorës “ dhe “Mjeshtër i Madh”
