Rajna Kovaçi: Homoseksualiteti në komunizëm dhe Lenini

1022
Sigal

Homoseksualiteti në komunizëm. Lenini shkruante: ”Çlirimi i shpirtit do të na sjellë fitoren e socializmit.”

 

Studimet e mia për diktatorët vazhdojnë dhe këtë herë dua t’u tregoj disa fakte të reja për perversitetin e diktatorëve dhe kryesisht të Leninit, por edhe disa të tjerëve, të cilët kishin sjellje seksuale jo normale. Lenini kryente marrëdhënie seksuale me dy gjinitë. O Zot sa krijesë e pështirë dhe e neveritshme, madje historianët rus e theksojnë faktin që ky ishte një fenomen që u përhap dhe ushtrohej dhe nga “udhëheqës bolshevikë” të tjerë! Lenini –“Udhëheqësi Proletariatit”, ishte homoseksual, por thonë që edhe “Shokë” të tjerë të niveleve të larta partiake në vende të tjera të kampit socialist ishin të tillë, pra të qenit gei u bë e modës në radhët e komunistëve.

“Komunizmi dhe homoseksualiteti nuk kurohen!” kjo ishte një frazë kuptimplotë, dhe shokët homo e përdornin shpesh këtë patrullë. Fillimisht pasi arrestonin, pederastët i dërgonin nëpër kampet e përqendrimit të punonin punët më të rënda. Një nga metodat e Organeve të KGB-së ishte dhuna që ushtronin mbi ta, duke i ushqyer me zor me hormone antiseksuale, që ata të harronin veset e dëmshme. Ndërsa homove të niveleve të larta të partisë komuniste u lejohej të ushtronin qetësisht profesionin e pedes dhe, madje ishin rehat se ishin të mbrojtur… Pra vazhdonte ajo shprehja e famshme: “Mos bëj si bëj unë por bëj si them unë…”. Pra, shisnin moral pafundësisht, kur vetë ishin kulmi i imoralitetit, banalitetit, pafytyrësisë.

Por rezulton historikisht se, ndërmjet marrëdhënies me orientim seksual jo tradicional dhe ideve komuniste ekzistonte një diskutim shumë i gjerë. Që nga krijimi i tij, por një gjë është shumë e vërtetë, se lëvizja marksiste ka mbrojtur të drejtat e homoseksualëve dhe i ka mbështetur ata.

Në shekullin e nëntëmbëdhjetë, Partia Socialdemokrate Gjermane i mbështeti fuqishëm ato. Unioni i bashkimeve profesionale të punëtorëve, kryesuar nga Ferdinand Lassall, për herë të parë shprehu qëndrimin e tij dhe përkrahjen e plotë mbi çështjen e homoseksualëve, ndërkohë avokati Johann Baptist von Shvajceri u padit dhe u arrestua i akuzuar për veprime të turpshme në vende publike. Por e mbrojti veten dhe kauzën duke u shprehur se “ishte privuar nga të drejtat elementare…”, por trupi gjykues nuk e pranoi dhe ai u dënua. Lassall jo vetëm e mbrojti Shvajcer-in, por e pranoi në unonin e tyre dhe u bë Kryetar i Rajshtagut. Shumë kohë para se bolshevikët të merrnin pushtetin diskutonin në kongreset e tyre çështjen “shumë të rëndësishme” për ta “seksualiteti dhe sendualiteti” dhe madje e porositën Lev Trockin të hartonte një teori të re për marrëdhëniet mes gjinive që ta kishin gati pasi të fitonin revolucionin. Ndërsa në vitin 1904 Lenini shkruante: “Çlirimi i ndjeshmërisë së shpirtit dhe devijimi i energjisë seksuale nga pseudo-vlerat e pseudo-familjes tradicionale do të ndihmojë fitoren e socializmit…”

Me të vërtetë, menjëherë pas Revolucionit të Tetorit në Rusi, Lenini shfuqizoi ligjet e Monarkisë Cariste që parashikonin dënime të ashpra për pedet, siç ishin homoseksualët dhe lezbiket. Kështu që në atë kohë, Bashkimi Sovjetik u bë vendi i parë në Evropë ku ata nuk persekutoheshin …..

Sipas studimeve historike bashkëkohore, arsyeja për këto reforma ishte shumë elementare për t’u kuptuar – jo vetëm udhëheqësi proletar ishte i tillë, por edhe disa nga bashkëpunëtorët e tij më të ngushtë në partinë bolshevike ishin homo. Sipas historianit rus Sokolov, lidhja e pazakontë mes Leninit dhe Zinovievit filloi që në kohën, kur ata ishin emigrantë në Zvicër. Pa le kur Krupskaja i kapi në flagrancë….. sa turp! Hipokrizia e tij ishte pafund lidhur edhe në marrëdhëniet bashkëshortore…

Pas asaj historie të shëmtuar, “kur ajo na kapi…”(sipas fjalëve të Zinovievit) takimet nuk u ndërprenë, por u detyruan të ishin më të kujdesshëm. Kuptohet që Krupskaja fillimisht dyshonte, por pastaj i pa me sytë e saj marrëdhëniet e tyre, “dashurore”, por ishte e detyruar të duronte e të mos fliste. Pra, hipokrizi pafund. Lenini dhe Zinovievi ishin takuar edhe në Francë, Austri si dhe në Poloni. Pas shkurtit të vitit 1917, Nadezhda Krupskaja dhe Inesa Armand bashkë me dhjetëra bolshevikë arritën me një vagon të vulosur të shoqëruar nga roje gjermane në Rusi.

Në 8 qershor Stalini përcolli Leninin dhe Zinovievin deri në stacionin e trenit Razliv, në kilometrin e 34 nga Petrogradi. Si fillim Lenini dhe Zinovievi u vendosën në vilën e një punëtori partie Emeljanov. Më pas Emeljanov vendosi, se qëndrimi atje ishte i rrezikshëm, komshinjtë mund t’i zbulonin marrëdhëniet e tyre. Ja përse ai i fshehu në një ishull pranë liqenit Razliv dhe atje ai u krijoi kushte duke mobiluar ambientin e një kasolleje në pamje të jashtme sepse brenda kishte dhomë gjumi etj. Gruaja dhe djemtë e tij i furnizonin me ushqime. Pra, për një farë kohe Lenini dhe Zinovjevi bashkëjetuan atje.

Russian revolutionary leader Vladimir Ilyich Ulianov (1870-1924) better known as Lenin (L) poses in Gorki, Soviet Union, in 1922 with Yossif Vissarionovitch Dzhugashvili (1879-1953) better known as Joseph Stalin, who became Secretary General of the Soviet Communist Party in 1922. N/B B/W (Photo credit should read -/AFP/Getty Images)

Për rreth një muaji por edhe më shumë, sipas historianit rus: “Atje Lenini shijonte ledhatimet e mikut të dashur”. O zot çfarë po na dëgjojnë veshët! Për herë të parë një artikull i Sokolovit me korrespondencën dashurore të Leninit dhe Zinovievit u botua në vitin në 1966 në gazetën “Русский взгляд” artikullin me titull: “Lenini – Xhelati i Popullit Rus dhe Pederast Ordiner”. Historiani solli dëshmi skandaloze nga arkiva e Zinovievit, një letër dashurie drejtuar Leninit. Letra ishte shkruar, në 1 korrik të vitit 1917: “Grigori! Rrethanat më detyruan që unë të fshihem në Petrograd, nuk mund të largohem, nuk është e mundur, puna nuk më lejon…. Më ofrojnë një vend që është krejtësisht i sigurt, është shumë e mërzitshme të jesh vetëm… Bashkohu me mua… do të kalojmë të dy ditë të mrekullueshme larg çdo gjëje… Nëse mundesh të bashkohesh me mua, të lutem më fto më merr, më telefono shpejt – unë do të jap urdhër të përgatisin gjithçka për dy vetë.” Zinovievi, kuptohet, menjëherë u përgjigj. Pas një muaji Komiteti Qendror e dërgoi “shefin” në një vend edhe më të sigurt, në Finlandë. Zinovievi e shtyu kohën vetmitare me dhimbje të madhe dhe në shtator i shkroi një letër Leninit: “I dashur Vova! Ju nuk do e besoni sa të vështirë e kam këtu pa ju, sa shumë më mungoni, ju dhe dashamirësit tanë. Nuk do e besosh, po unë nuk i jam afruar askujt, që nga momenti që ti u largove. Mund të kesh besim të plotë tek ndjenjat e mia për ty si dhe në besnikërinë time. Më beso as edhe ndonjë gruaje apo ndonjë burri, nuk i jam afruar. Vetëm me ty miku, shoku im më i shtrenjtë. …eja, eja të lutem… unë do të përgatis gjithçka në mënyrën më të mrekullueshme…!” Sigurisht Lenini nuk iu përgjigj letrës pasionante të Zinovievit, por ai nuk duroi dhe pas një jave i shkroi përsëri një letër tjetër. “ I dashur Vova! Nuk më përgjigjesh, me siguri e ke harruar të voglin tënd Gershell. Unë kam përgatitur për ne një folezë të ngrohtë e të mrekullueshme. Mund të shkojmë atje në çdo kohë kur të na teket. Një shtëpizë si në përrallë, ku ne do të ndjehemi të lumtur larg halleve dhe larg njerëzve, askush nuk do e pengojë dashurinë tonë. Do të jetë përsëri një mrekulli mes nesh si përherë. Unë e kujtoj me mall lumturinë kur të takova. A të kujtohet në Gjenevë, kur ishim të detyruar të fshiheshim nga gruaja e jote…askush nuk do i kuptojë ndjenjat tona, lidhjen tonë reciproke….Eja shpejt i dashuri im, lulja ime, po të pres me padurim…I yti Gershell.” Në fund të Tetorit të dy takohen përsëri në Petrograd. Më pas Zinovievi u dërgua me punë partie të merrej me pedet në Moskë, të cilët ishin ngritur në revoltë, dhe që atje i shkruante Leninit: “Iliç! Gjithçka që më porosite unë e zbatova….Këtu është gjendja shumë e vështirë, por mua më ngroh mendimi, se mbas disa ditësh që po i numëroj do të shoh e do të takoj, do të përqafoj e do të jesh në krahët e mi. A e ruan ende folezën tonë të dashur? Apo ke sjellë të tjera atje? Unë këtu po vuaj shumë, por më mban gjallë ndjenja që kam për ty dhe besnikëria e jote dhe ngrohtësia e dashurisë tënde. Të puth me mall bythën tënde marksiste! I yti Gershell”. Degjenerim i plotë i shokëve bolshevikë, pra siç po e lexoni fjala moral, drejtësi, korrektësi, familje nuk kishin asnjë vlerë për ata.

Vijon

Përgatiti  Rajna Kovaci