Një pandemi e vogël duhet për të ngritur një qeveri dhe polici globale

Ja editoriali:

Historia na mëson se njerëzimi evoluon në mënyrë të konsiderueshme vetëm kur ka frikë me të vërtetë: pastaj vendos më parë mekanizma mbrojtës; nganjëherë e patolerueshme (skelete dhe totalitarizma); ndonjëherë i kotë (shpërqendrim); ndonjëherë efektive (terapeutike, nëse është e nevojshme duke lënë mënjanë të gjitha parimet e mëparshme morale). Pastaj, pasi kriza të ketë mbaruar, ai i shndërron këto mekanizma për t’i bërë ato në përputhje me lirinë individuale, dhe t’i përfshijë ato në një politikë demokratike shëndetësore.

Fillimi i pandemisë mund të shkaktojë një nga këto frikë strukturuese.

Në qoftë se ajo nuk është më e rëndë se dy e mëparshme frikën lidhur me një rrezik të një pandemie (e krizës së lopës së çmendur të vitit 2001 në Britaninë e Madhe dhe atë të gripit avian të vitit 2003 në Kinë), ajo së pari do të ketë pasoja. të konsiderueshme ekonomike (rënie në transportin ajror, rënia e turizmit dhe çmimi i naftës) ; ajo do të kushtojë rreth $ 2 milion për person të infektuar dhe do të ulë tregjet e aksioneve me rreth 15%; ndikimi i tij do të jetë shumë i shkurtër ( ritmi i rritjes kineze u ul vetëm gjatë sekondës tremujori i vitit 2003, për të shpërthyer më lart në të tretën); ajo gjithashtu do të ketë pasoja në drejtim të organizimit (Në vitin 2003, masa shumë rigoroze policore u morën në të gjithë Azinë; Organizata Botërore e Shëndetësisë ka vendosur procedura globale të alarmit; dhe vende të caktuara, në veçanti Franca dhe Japonia, kanë krijuar rezerva të konsiderueshme droge dhe maske).

Nëse është pak më serioze, e cila është e mundur, pasi është e transmetueshme nga njerëzit, do të ketë pasoja vërtet globale: ekonomike (modelet sugjerojnë të mendojnë se kjo mund të çojë në një humbje prej 3 trilion dollarësh, një rënie prej 5% e PBB-së globale) dhe politike ( për shkak të rrezikut të infektimit, vendet e Veriut do të kenë interes të sigurojnë që ata në Jug nuk janë të sëmurë dhe ata do të duhet të sigurojnë që më të varfërit të kenë qasje në ilaçe sot ‘hui ruajtur vetëm për më të pasurit); atëherë do të lindë një pandemi e madhe , më mirë se çdo diskurs humanitare apo ekologjik, vetëdijen e nevojës për të altruizmit, të paktën vetë-interesuar.

Dhe, edhe nëse, siç duhet të shpresojmë, kjo krizë nuk është shumë serioze, nuk duhet të harrojmë, si me krizën ekonomike, të mësojmë mësimet, kështu që para një tjetër të pashmangshëm, duhet të krijimi i mekanizmave të parandalimit dhe kontrollit dhe proceseve logjistike për shpërndarjen e barabartë të barnave dhe vaksinave. Për këtë, ne do të duhet të krijojmë një forcë policore globale, një ruajtje globale dhe për këtë arsye një taksim global. Atëherë do të vijmë, shumë më shpejt sesa arsyeja e vetme ekonomike do të lejonte , të krijojmë bazat e një qeverie të vërtetë botërore. Isshtë gjithashtu pranë spitalit që filloi në Francë në 17 -të shekullit të krijimin e një shteti të vërtetë.

Në ndërkohë, ne mund në shpresë paktën për zbatimin e një të vërtetë politikës europiane mbi këtë temë. Por këtu përsëri, si në shumë lëndë të tjera, Brukseli hesht.