Hyra një natë në gjumin e tij,
ish me një grua,
që s’di nga kish ardhur!
Ajo kish një natë me flokë të zinj,
ku im atë kohën e kish ndalur!
Asnjeri nga të dy nuk më shihte;
unë isha kthyer krejtësisht në ajër.
Dhe asnjëri nga të dy nuk e dinte,
cc’përgjues të madh kishte afër!
Atë grua unë ende s’po e njihja!
Ku të linte nata e saj e flokëve!?
Ishin aq të rinj dhe aq të bukur,
dhe asnjërit s’mund t’i thuash
që po gabonte.
Erdhën pastaj ca dridhje të dheut,
të tilla sa u trembën edhe ata.
Gruaja lëvizi dhe unë njoha nënën,
në moshën më të bukur të saj!
Im atë e kish çuar kohën mbrapa,
siç e çojmë një disk
ku na pëlqen më shumë!
E shpinte atje sa herë vinte nata,
tek ca puthje
nga të cilat linda unë!
