Mendime pa lidhje në pikë të mëngjesit
Teksa sodis dritën e ditës së re
përfytyroj kurmin e dikurshëm,
kredhur kështu si unë në kolltuk
njëtrajtësuar me peizazhin përreth
dhe sytë e atëhershëm, bërë zogj,
duke soditur të njëjtën pamje.
Teksa sodis kredhur në kurmin e tanishëm
përfytyroj një kurm njeriu a lulen,
ku do rimishërohem.
Po sytë e tanishëm a do bëhen zogj?
E kam një pemë molle tek vetja
Me një pemë molle tek vetja
dola prej ëndrrës,
ku mallin për vendlindjen
e munda, duke përtypur petale lulemollësh,
Në çastin kur nisa jetën prej molle
u çlirova nga tirania e akrepave të orëve
Me një pemë molle tek vetja
jetoj vallen e petaleve me xixëllonjat,
netëve me hënë e yje, në maj
pjalmimin me këmbkat me nektar të bletëve,
jetoj pastaj,
e mandej, vjeljen e frutave të pjekura.
Pjesën e mbetur të kohës
e jetoj me ëndrrën e farëzës së grurit, në
palët e ugarit
nën mantelin e ngrohtë të borës.
Syth i erës së shkuar
Me syt` e një tjetri e shoh veten: ngjaj démodé,
si personazh romantik i romaneve të Damës Daphne,
si relikt i erës së shkuar
syth i mbetur në degën e jetës,
kur besoj se,
mendimet, që emetoj,
me të njëjtin intensitet dhe ngjyrë
do mbërrijnë në bregun tjetër,
ku duart janë plot narcisa
plot me puthjet e verës.
Mirmëngjes
Agimi më vjen mbi sqepin e zogut
tingëllimat e klorofilta të kopshtit,
uturimën e qytetit e shndërrojnë mërmërimë
Horizontin e përvijon fill` e flokut të Ninës
diellin ma sjellin syçkat e Perlës,
Flakëzës së shkrepëses i falem si tempull
këngë e zemrës e vogla pëshpërimë
Ç`të kërkosh më shumë, ç`të kërkosh
kur dita valëzon mëndafsh i qëndisur
me perla e fillosh.
E njëjta pamje
E njëjta pamje
si dje, si sot, si nesër
mbi supin e Dajtit një re
Ndër re, ndërtesa gri
Ndërtesa gri me dritare me qelqe
Përtej qelqeve frymëmarrje jetë,
E njëjta pamje
si dje, si sot, si nesër
vetëm mua më ndryshon çdo çast
Dikur, fëmijë
me ndihmën e mjegullave sheshoja malet
tani si kuptoj as ngulitjen e patundur
të maleve, as qelqet, as retë.
Te shkallët e shkollës të kthyer në muze
Në cep të memories, shoh veten:
vogëlushe syshkruar, ulur galiç
teksa peshon në pëllëmbët e vogla
kokën e mbushur me ëndrra të mëdha
Më duhej të ngjisja shkallë të larta
për të trokitur te abetarja.
Për të hyrë te abetarja
më duheshin germat a dhe b
Për të mësuar germat
më duhej të stërvisja kotelen të vetushqehej,
të bindja fluturën t`i bënte shoqëri luledeles
Tanimë, shkollën kthyer në muze
dhe shkallët e zvogëluara si lodra
sërish e gjej vogëlushen sy shkruar
ulur galiç në një cep të memories
teksa ndërton dhe shemb kështjella
me hirin e ëndrrave të djegura
Puna e parë: do bëhem cicerone
e fotos sime ne muze.
Koktej
Prej syve gri: qiell i murrëtyer dimëror
pah i bardhë, i ftohtë
hem si dëborë, hem si sheqer
Prej zemrës sime: trëndafil çelur në dorë
dy tre petale: gjuhëza flake
Pasi shëtisin fytyrën time, s` gjejn` asnjë shteg
kopshtesh të tjerë frutash të shijshme
dy syt` prej akulli në gotë kridhen
Pakëz më tej, mes pluhurit, trafikut, turmës
çapitet dielli mesditës,dembel
