Agimeve të tua
unë vij kalëruar
merre po deshe dhe natën time
nuk do gaboj, sa kam gabuar…
Në të gdhirë
ti vodha ca lot
i përtypa rënkimesh
vetmuar sa dhe askush tjetër!
Ashtu të heshtur
pranë të mbaj zhuritur
kësaj hapësire të lagësht…
dhe heshtja ka nis të trembet !
Tej lotëve
më dukesh si engjëll
s’ka ardhur ora të ikësh
kaq thjesht s’mund të largohesh !
Për inat të lotëve.
nisu pa frymë
me magjinë tënde të çmendur,
ke udhë, për të bërë siluetash !
Koha humbet
pasqyrave të lotit
po deshe, jeto jetës time
kur nuk ke ardhur, s’ke si të ikësh !
