Shqipëria e fundit në Europë për cilësinë e ujërave në plazhe

14
Sigal
Shqipëria rënditet ndër vendet me ujërat larëse më të ndotura në Evropë, bëhet e ditur në një raport të publikuar për vitin 2024 nga Agjencia Evropiane e Mjedisit.

Raporti përfshin 27 vendet anëtare të BE-së (BE-27), si edhe Shqipërinë dhe Zvicrën.

Agjencia evidenton se vetëm 16 për qind e cilësisë së ujërave bregdetare për larje në Shqipëri rezulton shkëlyeshëm, ndërsa 49,6 për qind është konsideruar si cilësi e “mirë”, dhe 11,8 për qind me cilësi “minimale ”.

Sipas raportit, 22,7 për qind e plazheve të Shqipërisë janë klasifikuar “të dobëta”, në të cilat larja nëpër këto ujra të ndotura mund të kthehet në rrezik të konsiderueshëm për shëndetin e njeriut, pasi kanë prani të baktereve si E. coli dhe enterokokë intestinalë.

Nëse gëlltitet, uji i ndotur mund të shkaktojë çrregullime të stomakut dhe diarre. Gjithashtu, mund të sjellë infeksione në veshë, sy dhe rrugët e sipërme të frymëmarrjes.

Gjithsej janë monitoruar 21.848 zona zyrtarisht të përcaktuara për larje, prej të cilave 119 në Shqipëri dhe 160 në Zvicër. Ky draft bazohet në analizën e të dhënave të raportuara nga këto vende për sezonet e larjes 2021–2024.

Të dhënat tregojnë se 85 për qind e ujrave të Evropës janë të cilësisë së “shkëlqyer”, kurse 96 për qind e tyre përmbushën të paktën cilësinë minimale të kërkuar nga BWD-ja.

Qipro kryeson në listë, ndjekur nga Bullgaria, Greqia, Austria dhe Kroacia, në të cilat mbi 95 për qind e ujërave të tyre u kategorizuan “shkëlqyeshëm”. Belgjika, Hungaria, Estonia, Polonia dhe Shqipëria pozicionohen në 5-shen e fundit.

Ndër sfidat kryesore paraqiten shkarkimi i ujërave të zeza të patrajtuara, mungesa e infrastrukturës adekuate dhe mbikëqyrja e pamjaftueshme, sidomos në zonat bregdetare që përjetojnë një fluks të lartë turistësh gjatë sezonit veror.

Vendet anëtare të BE-së i menaxhojnë ujërat e tyre për larje në përputhje me Direktivën për Ujërat e Larjes (BWD). Para çdo sezoni larjeje, vendet përcaktojnë zonat kombëtare të larjes, caktojnë kohëzgjatjen e sezonit për secilën prej tyre dhe vendosin protokollet e monitorimit për ujërat bregdetare, ujërat kalimtare, lumenjtë dhe liqenet. Pishinat dhe qendrat termale nuk përfshihen në kërkesat e kësaj direktive.