I –KUR SHOH SHQIPËRINË..
Kur shoh Shqipërinë, si detin e dallgëzuar,
Vargjet e popullit në mendje më vijnë:
“S’ta dal dot me të qarë, po me të kënduar”,,
Shqipëria ime, mos humb trimërinë!
Kur shoh Shqipërinë, vendin e bekuar,
Me malet dhe pyjet, që kanë marrë zjarr,
Naimi, i zemëruar vjen, për t’na qortuar:.
“Mbajeni të pastër emrin: Shqiptar!”
Kur shoh Shqipërinë, si lisi i rrëzuar,
Vaso Pasha vjen, më vë në mendime:
“Ti gjithnjë ke qenë, një zonjë e nderuar,
Kurrë mos e ul kokën, Shqipëria ime!”
Kur shoh Shqipërinë, në prërë të varfërisë,
Migjeni më shfaqet, gjithnjë i trishtuar :
“Ku vanë ëndrrat e bukura të rinisë ?
Shqipëri e dashur, kush të ka mallkuar“?…
Kur shoh Shqipërinë, pranë detit të palarë,
Noli shpërthen Vjosën, me dallgë e shkumë,
Ngrihet Skënderbeu, nuk rri dot në varr:
“Shqipëria ime, s’të shoh dot në gjumë…”
